Structural Reliabilism: Inductive Logic as a Theory of Justification

تک نگاری کاوالک دفاعی بدیع از برنامه منطق استقرایی است که در ابتدا توسط رودولف کارنپ در دهه 1950 و جااکو هینتیککا در دهه 1960 توسعه یافت. منطق استقرایی را با بیرون آوردن معرفت شناسی زیربنایی احیا می کند. نقطه قوت اصلی این اثر پیوند آن بین منطق استقرایی و بحث های معاصر معرفت شناسی است. نویسنده از طریق این دیدگاه موفق می شود تا نور جدیدی بر اهمیت منطق استقرایی بیافزاید. نظریه پایایی ساختاری حاصل این دیدگاه را مطرح می‌کند که توجیه بر ویژگی‌های نحوی و معنایی جملات به‌عنوان حامل‌های توجیه‌کننده تأثیر دارد. این ادعا مطرح می‌شود که این یک جایگزین واقعی برای نظریه‌های رایج توجیه ایجاد می‌کند. کاوالک این ادعا را با مواجهه با پایایی گرایی ساختاری با تعدادی از مشکلات معرفت شناختی اثبات می کند. کاوالک به شیوه ای واضح می نویسد، تزها و استدلال های خود را به صراحت بیان می کند، و منابع کتابشناختی فراوانی ارائه می دهد.

Kawalec's monograph is a novel defence of the programme of inductive logic, developed initially by Rudolf Carnap in the 1950s and Jaakko Hintikka in the 1960s. It revives inductive logic by bringing out the underlying epistemology. The main strength of the work is its link between inductive logic and contemporary discussions of epistemology. Through this perspective the author succeeds to shed new light on the significance of inductive logic. The resulting structural reliabilist theory propounds the view that justification supervenes on syntactic and semantic properties of sentences as justification-bearers. The claim is made that this sets up a genuine alternative to the prevailing theories of justification. Kawalec substantiates this claim by confronting structural reliabilism with a number of epistemological problems. Kawalec writes in a clear manner, makes his theses and arguments explicit, and gives ample bibliographical references.