Sprache und Denken als Sprachphilosophisches Problem von Locke bis Wittgenstein

فلسفه زبان؟ وولفگانگ ویلند در پیشگفتار کتابش «فیزیک ارسطویی» می گوید: «امروز به سختی باید تناقض جدی را در نظر گرفت اگر یکی از معدود موضوعات اصلی و رایج فلسفه امروز را در زبان ببینیم.» نگاهی به ادبیاتی که سالانه در مورد «زبان» تولید می شود نیز این برداشت را از بیرون تأیید می کند. جالب‌تر این است که فلسفه زبان تا به امروز نه پایه و اساس رضایت‌بخشی یافته است و نه نظام‌سازی یا تاریخ‌نگاری موفقی. گرچه یونانی ها خیلی زود به طور فلسفی با موضوع «زبان» برخورد کردند و از آن زمان تاکنون هرگز دست از این کار برنداشته اند، در طول تاریخ فلسفه به ندرت سؤالات متمایز و آگاهانه ای مطرح شده است که به زبان، دستاورد و دستاوردهای آن اجازه می دهد. کارکردی برای تشخیص یا تبدیل زمینه های کنش به روشی مشخص برای بازتاب خاص فلسفی، i. اچ. قرار دادن یک فلسفه زبان در مجموعه رشته های فلسفی. E. CASSIRER به درستی بیان می کند: «توجه به زبان بر اساس محتوای صرفاً فلسفی آن و از منظر یک «نظام» فلسفی خاص، مطمئناً به معنای خطری است که از زمان اولین اثر بنیادی ویلهلم فون هومبولت به سختی بار دیگر انجام نشده است. زبان‌شناسی یا به زبان به‌عنوان یک موضوع تجربی (از لحاظ تاریخی، گونه‌شناسی، ساختاری و غیره) سروکار دارد، یا منطق، شناختی. تاریخ فلسفه زبان هنوز یک خواسته است ... \" همچنین رجوع کنید به A.

Sprachphilosophie? Im Vorwort zu seinem Buch "Die aristotelische Physik" bemerkt WOLFGANG WIELAND : "Man wird heute kaum mit ernstlichem Wider­ spruch zu rechnen haben, wenn man in der Sprache eines der wenigen zentralen und gemeinsamen Themen der Philosophie unserer Tage sieht. " Ein Blick auf die Literatur, die jährlich zum Thema 'Sprache' pro­ duziert wird, bestätigt auch rein äußerlich diesen Eindruck. Um so auf­ fallender ist es, daß die Sprachphilosophie bis heute weder eine zu­ friedensteIlende Fundierung noch eine erfolgreiche Systematisierung l oder eine Geschichtsschreibung erfahren hat. Obgleich sich schon die Griechen sehr früh mit dem Thema 'Sprache' philosophisch befaßt haben, und diese Beschäftigung seither nie ausgesetzt hat, ist es im Laufe der Philosophiegeschichte selten zu differenzierten und metho­ denbewußten Fragestellungen gekommen, die es erlaubt hätten, die Sprache, ihre Leistung und Funktion für das Erkennen oder Hand­ lungszusammenhänge in distinkter Weise zum Gegenstand spezifisch philosophischen Nachdenkens zu machen, d. h. eine Sprachphilo­ sophie im Ensemble der philosophischen Disziplinen zu situieren. Zu Recht stellt E. CASSIRER fest: "Eine Betrachtung der Sprache nach ihrem rein philosophischen Gehalt und unter dem Gesichtspunkt eines bestimmten philosophischen 'Systems' bedeutet freilich eine Wagnis, das seit den ersten grundlegenden Arbeiten Wilhelm von Humboldts kaum jemals wieder unternommen worden ist. " 2 Entweder beschäf­ tigte sich die Sprachwissenschaft (historisch, typologisch, strukturell etc. ) mit der Sprache als empirischem Objekt, oder Logik, Erkenntnis- 1 E. CASSIRER, 1964, I, S. 55, Anm. I: "Eine zusammenfassende Darstellung der Geschichte der Sprachphilosophie ist noch ein Desiderat . . . " cf. auch A.