Pacifism’s Appeal: Ethos, History, Politics

این جلد امکان - یا نیاز - احیای صلح‌طلبی را به‌عنوان یک رویه سیاسی-جهانی بررسی می‌کند. به عنوان نقطه عزیمت خود مشاهده می شود که اگرچه «تفکر جنگ عادلانه» برای مدت طولانی در بحث های غربی درباره جنگ و صلح غالب بوده است، اما رویدادهای اخیر باعث کاهش شور و شوق در مورد این دکترین شده است. صلح‌طلبی در دهه‌های اخیر موضع بسیار کمتری داشته است، اما این تصور وجود دارد که ممکن است بازگشتی را رقم بزند. تفکر جنگی تا حد زیادی شکست خورده است. ستیزه‌جویی آشکار مثل همیشه نامطلوب باقی می‌ماند. صلح طلبی دوباره خود را به عنوان یک جایگزین ممکن معرفی می کند. روزی روزگاری جنبش صلح مردمی بود و صلح طلبی همراه با آن. صلح طلبی برای مردم جذاب بود. قلب ها و ذهن ها را به هیجان آورد. این الهام بخش اقدامات سیاسی و طرح های نهادی بود. این جلد به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا صلح‌طلبی می‌تواند مجدداً جایگاه خود را مطرح کند و چگونه باید آن را با توجه به شرایط سیاسی-جهانی امروز بازتعریف کرد.

This volume examines the possibility – or need – of a revitalization of pacifism as a world-political practice. It takes as its point of departure the observation that although ‘just war thinking’ has long been dominant in Western debates about war and peace, recent events have served to temper enthusiasm about the doctrine. Pacifism has been much less prominent a stance in recent decades, but there is the impression that it may be staging a return. Just war thinking has to a large extent failed. Outright bellicism remains as undesirable as ever. Pacifism presents itself again as a possible alternative. Once upon a time the peace movement was popular, and pacifism with it. Pacifism appealed to people. It stirred hearts and minds. It inspired political action and institutional designs. This volume examines whether pacifism can claim its ground again and how it should be redefined in light of today’s world-political circumstances.