Naturrecht und Kirche im säkularen Staat

مبانی معنوی و اخلاقی که جامعه ما بر آنها ریشه دارد چیست؟ دولت سکولار مدرن در آغاز قرن بیست و یکم از کدام منابع اخلاقی زندگی می کند؟ به قول معروف ارنست ولفگانگ بوکنفورد، اینها «پیش‌نیازهایی هستند که او نمی‌تواند خودش را تضمین کند». او آنها را از چه منابعی استخراج می‌کند؟
به‌طور کلاسیک، حقوق طبیعی و حقوق بشر به‌عنوان پایه‌های پیش‌قانونی حقوق نامیده می‌شوند. پیامدهای آنها چیست، چگونه می توان آنها را توجیه کرد و در چه شکلی می توان آنها را در شرایط مدرنیته قابل قبول ساخت؟ کلیسا و مسیحیت در این زمینه چه نقشی دارند؟ اگرچه توسعه قاطع قانون طبیعی در چارچوب الهیات مسیحی صورت گرفت، اما سهم مسیحیت در دولت مدرن محدود به دادن معنای اخلاقی نیست. اصول دینی خاص مسیحیت برای مدرنیته چیست؟
با مشارکت هانس-گرگور نیسینگ، رابرت اسپیمان، یورگ اسپلت، برتولد والد، هولگر زابوروفسکی، مارتین رونهایمر، هرمان لوبه، راینهارد مهرینگ، هانس اتو سیچک و Bernd Irlenborn.

Welches sind die geistigen und ethischen Grundlagen, in denen unser Gemeinwesen wurzelt? Aus welchen moralischen Ressourcen lebt der moderne säkulare Staat zu Beginn des 21. Jahrhunderts? Nach dem bekannten Wort Ernst-Wolfgang Böckenfördes sind es „Voraussetzungen, die er selbst nicht garantieren kann“. Aus welchen Quellen schöpft er sie?
Klassischerweise werden als die vorrechtlichen Grundlagen des Rechts das Naturrecht und die Menschenrechte namhaft gemacht. Welche Tragweite kommt ihnen zu, wie lassen sie sich begründen, und in welcher Gestalt können sie unter den Bedingungen der Moderne plausibel gemacht werden?Welche Rolle nehmen in diesem Zusammenhang Kirche und Christentum ein? Zwar hat sich die maßgebliche Ausbildung des Naturrechts im Rahmen der christlichen Theologie vollzogen, doch erschöpft sich der Beitrag des Christentums zum modernen Staat nicht nur in ethischer Sinngebung. Welches sind die spezifisch religiösen Grundlagen, die das Christentum für die Moderne bereithält?
Mit Beiträgen von Hanns-Gregor Nissing, Robert Spaemann, Jörg Splett, Berthold Wald, Holger Zaborowski, Martin Rhonheimer, Hermann Lübbe, Reinhard Mehring, Hans Otto Seitschek und Bernd Irlenborn.