Environmental Chemistry

در دهه 1970 نیازی به توضیح نوشتن کتابی در مورد "شیمی محیط زیست" نیست. تخریب محیط زیست توسط فعالیت های انسان مدتهاست که برای شیمیدانان روشن شده است. با این حال، از اواخر دهه 1960 برای مدت کوتاهی موضوع بحث عمومی بوده است. عجیب است که واکنش اندکی در ادبیات کتاب درسی برای انعکاس این نگرانی وجود داشته است. جدا از چند جلد شومیز مختصر و کلی برای مدارس، هنوز بررسی قابل توجهی از شیمی محیطی منتشر نشده است. یکی از دلایل این امر گستردگی شیمی درگیر است: به سختی می توان یک یا دو نویسنده آن را پوشش داد، زیرا به اندازه خود شیمی است. راه ایده آل برای نوشتن چنین کتابی این است که چند دوجین نویسنده را در یک مکان جمع کنید و آنها را برای 6 ماه بحث و گفتگو و نوشتن در کنار هم نگه دارید. این خیلی عملی نبود، تصمیم گرفته شد بهترین کار بعدی انجام شود و سعی شود تعدادی از افراد را در مکاتبات و تعامل متقابل با هم شبکه کنند، که منجر به کتابی شود که از مزایای تخصص تعداد زیادی از افراد برخوردار باشد. و فاقد بسیاری از معایب معمول کتاب چند نویسنده بود. بنابراین، خلاصه‌ای از مقالات مختلف برای هر نویسنده ارسال شد و آنها تشویق شدند تا با یکدیگر تعامل داشته باشند تا از تکرار جلوگیری کنند و نمادهای خود را یکنواخت نگه دارند و سبک ارائه آنها را هماهنگ نگه دارند.

There is no need in the 1970s to explain the writing of a book on "Environmen­ tal Chemistry. " The despoliation of the environment by man's activities has long been clear to chemists. However, it has been the subject of public debate for a short time-since the late 1960s. Curiously, there has been little reaction in the textbook literature to reflect this concern. Apart from some brief and sketchy paperbacks for schools, there has not yet been published a substantial review of environmental chemistry. One reason for this is the breadth of the chemistry involved: it could scarcely be covered by one or two authors, for it is as wide as chemistry itself. The ideal way to write such a book would be to gather a couple of dozen authors in one place and keep them together for 6 months of discussions and writing. This not being very practical, it was decided to do the next best thing and to attempt to network a number of men together in mutual correspondence and interaction, which would lead to a book that had the advantages of the expertise of a large number of persons, and lacked many of the usual disadvan­ tages of the multi author book. Thus, synopses of the various articles were sent to each author, and they were encouraged to interact with each other in attempting to avoid repetition and in keeping their symbols uniform and their presentation style coordinated.