Zeit und Raum: Eine Untersuchung zur Entwicklung der Zeit- und Raumlehre bei Immanuel Kant

مطالعه به سه فصل اصلی تقسیم شده است که با یک مقدمه و یک نتیجه گیری تشکیل شده است. اولین فصل اصلی به برداشت کانت از مکان و زمان در مرحله ماقبل انتقادی می پردازد، با در نظر گرفتن واکنش او به انتقاد معاصر از مفهوم او از سال 1770 (De mundi). در انجام این کار، شیوه پیچیده اندیشیدن کانت که منجر به چرخش او به سوی درک مکان و زمان به عنوان ادراکات ناب می شود، مورد توجه قرار می گیرد. این امر در فصل دوم اصلی با پرداختن به مفاهیم برجسته‌تر و منظم‌تر از مکان و زمان در نقد عقل محض، با استدلال‌های مختلف زیبایی‌شناسی استعلایی که به‌طور متوالی مورد بحث قرار می‌گیرد و شامل ادبیات تحقیق، و فضا و زمان به عنوان دیدگاه های رسمی در تحلیل استعلایی و به عنوان ایده های عقل در دیالکتیک استعلایی. سومین بخش اصلی به درک کانت از مکان و زمان در نقد داوری اختصاص دارد، جایی که آموزه کانت انگیزه های جدیدی دریافت می کند و در زمینه زیبایی شناسی فلسفی، فرهنگ و امر متعالی مرتبط می شود. در نهایت، کار دشوار پس از مرگ کانت (opus postumum) با توجه به مضامین مکان و زمان مورد بحث قرار می‌گیرد که آثار فیشته و شلینگ را پیش‌بینی می‌کند.

Die Untersuchung gliedert sich in drei durch eine Einführung und eine Schlussbetrachtung eingerahmte Hauptkapitel. Im ersten Hauptkapitel geht es um Kants Raum- und Zeitkonzeption in seiner vorkritischen Phase unter Berücksichtigung seiner Reaktion auf die zeitgenössische Kritik an seiner Konzeption von 1770 (De mundi). Dabei wird Kants komplexer Denkweg hin zu seiner Wende zum Verständnis von Raum und Zeit als reinen Anschauungen thematisiert. Hieran schließt sich im zweiten Hauptkapitel die Behandlung der prominenteren, systematisch ausgereiften Raum- und Zeitkonzeption in der Kritik der reinen Vernunft an, wobei zunächst die unterschiedlichen Argumente aus der transzendentalen Ästhetik sukzessive und unter Einschluss der Forschungsliteratur diskutiert werden und Raum und Zeit als formale Anschauungen in der transzendentalen Analytik sowie als Ideen der Vernunft in der transzendentalen Dialektik zur Sprache kommen. Ein dritter Hauptteil widmet sich Kants Verständnis von Raum und Zeit in der Kritik der Urteilskraft, wo Kants Lehre neue Impulse erfährt und im Kontext der philosophischen Ästhetik, der Kultur sowie des Erhabenen relevant wird. Abschließend wird auf Kants schwieriges Nachlasswerk (Opus postumum) hinsichtlich der Themen Raum und Zeit eingegangen, das auf die Werke Fichtes und Schellings vorausweist.