Writing Women in Late Imperial China

تا همین اواخر تصور می شد که تعداد انگشت شماری از نویسندگان زن در چین سنتی وجود داشته باشند، اما تحقیقات جدید توجه را به صدها اثر از آنها جلب کرده است. چهارده مشارکت‌کننده در این جلد که از حوزه‌های ادبیات، تاریخ، تاریخ هنر و ادبیات تطبیقی ​​می‌آیند، طیفی از روش‌شناسی را برای این مطالب جدید و سایر منابع مربوط به نویسندگان زن در چین از سال 1600 تا 1900 به کار می‌گیرند. زندگی تک تک زنان و ستایشگران مرد آنها - معاصر و پس از آن - را که مجموعه‌ای از معنا را بر مقوله نویسنده زن تحمیل کردند، شرح می‌دهد. آثاری که در این بخش مورد بررسی قرار می‌گیرند، عمدتاً شعر هستند، هرچند درام نیز وارد آن می‌شود. بخش دوم بر نوشته‌های زنان نجیب‌زاده‌ای متمرکز است که محدود به محله‌های داخلی محل سکونت‌شان، مجموعه‌ای از شعرها هم از نظر حجم و هم برای تعداد نویسندگان درگیر بخش سوم به موضوع زمینه سازی می پردازد: نویسندگان مرد چگونه شعر زنان را در مقالات، داستان ها و سفرنامه های خود قرار داده اند. بخش چهارم همین موضوع را دنبال می‌کند، اما با اشاره به بزرگترین اثر داستانی چین، رویای اتاق سرخ، که برای اولین بار در سال 1792 منتشر شد، که بیشتر شخصیت‌های اصلی آن زنان نجیب‌زاده با استعداد هستند. این جلد با فصلی از یک متخصص در ادبیات تطبیقی ​​پایان می‌یابد که دغدغه‌های فصل‌های دیگر را به مطالعات ادبی و فمینیستی خارج از حوزه چین مرتبط می‌کند.

Until recently only a handful of women writers were thought to have existed in traditional China, but new scholarship has called attention to several hundred whose works have survived. Coming from the fields of literature, history, art history, and comparative literature, the fourteen contributors to this volume apply a range of methodologies to this new material and to other sources concerning women writers in China from 1600 to 1900. An opening section on courtesans details the lives of individual women and their male admirers—contemporary and subsequent—who imposed an array of meaning on the category of woman writer. The works treated in this section are mainly poetry, although drama also enters in. The second section focuses on the writings of gentrywomen who, confined to the inner quarters of their residences, turned out a body of poetry impressive both for its volume and for the number of authors involved. The third section takes up the issue of contextualization: how male writers situated women's poetry in their essays, stories, and travelogues. The fourth section pursues the same issue, but with reference to China's greatest work of fiction, Dream of the Red Chamber, first published in 1792, most of whose leading characters are talented gentrywomen. The volume concludes with a chapter by a specialist in comparative literature, who relates the concerns of the other chapters to literary and feminist studies outside the China field.