Visualizing feeling : affect and the feminine avant-garde

آیا هنر مدرن متأخر \"ضد زیبایی‌شناسی است؟\" به چه معناست که یک اثر هنری را \"بی تاثیر؟\" بدانیم؟ . سوزان بست با وارد کردن احساس به تحلیل این دوره، ماهیت رادیکال و کاوشگر هنر در مدرنیسم متأخر را تصدیق می کند. این کتاب بر چهار هنرمند زن بسیار تأثیرگذار - اوا هسه، لیجیا کلارک، آنا مندیتا، و ترزا هاک کیونگ چا - متمرکز است و به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه هنر آنها با معرفی یک بعد عاطفی، پروتکل‌های آوانگارد را تغییر داده است. این جنبه از کار آنها، در حالی که اغلب مورد توجه قرار می گیرد، هرگز قبلاً به تفصیل تجزیه و تحلیل نشده است. تجسم احساس همچنین به یک نقطه کور روش شناختی در تاریخ هنر می پردازد: تفسیر احساس، عاطفه و تأثیر. این نشان می دهد که بعد عاطفی، در کنار سایر مواد و روش های هنری، بخشی از ابزار هنری تولید و نوآوری است. این اولین ارزیابی مجدد کامل از درگیری زیبایی شناختی با عاطفه در هنر پس از دهه 1960 است.

Is late modern art "anti-aesthetic?" What does it mean to label a piece of art "affectless?" These traditional characterizations of 1960s and 1970s art are radically challenged in this subversive art history. By introducing feeling to the analysis of this period, Susan Best acknowledges the radical and exploratory nature of art in late modernism. The book focuses on four highly influential female artists--Eva Hesse, Lygia Clark, Ana Mendieta, and Theresa Hak Kyung Cha--and it explores how their art transformed established avant-garde protocols by introducing an affective dimension. This aspect of their work, while often noted, has never before been analyzed in detail. Visualizing Feeling also addresses a methodological blind spot in art history: the interpretation of feeling, emotion and affect. It demonstrates that the affective dimension, alongside other materials and methods of art, is part of the artistic means of production and innovation. This is the first thorough re-appraisal of aesthetic engagement with affect in post-1960s art.