Violence as a Generative Force: Identity, Nationalism, and Memory in a Balkan Community

در طول دو شب و روز وحشتناک در اوایل سپتامبر 1941، زندگی نزدیک به دو هزار مرد، زن و کودک توسط همسایگانشان در کولن واکوف، یک جامعه کوچک روستایی که در مرز امروزی بین شمال غربی بوسنی و کرواسی قرار دارد، به طرز وحشیانه ای گرفته شد. این جنون - که در آن قربانیان با ابزارهای مزرعه قصابی شدند، در رودخانه ها غرق شدند و در غارهای عمودی عمیق پرتاب شدند - نقطه اوج زنجیره ای از قتل عام محلی بود که در اوایل تابستان آغاز شد. در خشونت به عنوان یک نیروی مولد، ماکس برگولز داستان نزول ناگهانی و گیج کننده این جامعه چند قومیتی صلح آمیز را به خشونت شدید بیان می کند. این ریزتاریخ عمیقاً تحقیق شده، بینش‌های تحریک‌آمیزی را برای پرسش‌هایی با اهمیت جهانی ارائه می‌کند: چه چیزی باعث خشونت بین‌اجتماعی می‌شود؟ چگونه چنین خشونتی بین همسایگان بر هویت و روابط آنها تأثیر می گذارد؟

برخلاف دیدگاه رایج که ناسیونالیسم را منجر به خشونت می‌داند، برگولز نشان می‌دهد که چگونه تحولات ناشی از کشتار محلی در واقع ادراکات بسیار جدیدی از قومیت ایجاد کرده است. خود، «برادران» فرضی، و کسانی که به عنوان «دیگران» تلقی می‌شوند. در نتیجه، خشونت جوامع جدید، اشکال و پیکربندی‌های جدید قدرت و شیوه‌های جدید ناسیونالیسم را به وجود آورد. تاریخ این جامعه با انفجار غیرمنتظره خشونت محلی توسط عده معدودی مشخص شد، که به عنوان نیروی مولد در تغییر هویت، روابط و زندگی بسیاری عمل کرد. داستان این جامعه عمدتاً ناشناخته بالکان در سال 1941 ابزار قدرتمندی برای بازنگری در مفروضات اساسی در مورد روابط متقابل بین قومیت، ملی گرایی و خشونت، چه در طول جنگ جهانی دوم و چه به طور گسترده تر در سراسر جهان، فراهم می کند.

During two terrifying days and nights in early September 1941, the lives of nearly two thousand men, women, and children were taken savagely by their neighbors in Kulen Vakuf, a small rural community straddling today's border between northwest Bosnia and Croatia. This frenzy―in which victims were butchered with farm tools, drowned in rivers, and thrown into deep vertical caves―was the culmination of a chain of local massacres that began earlier in the summer. In Violence as a Generative Force, Max Bergholz tells the story of the sudden and perplexing descent of this once peaceful multiethnic community into extreme violence. This deeply researched microhistory provides provocative insights to questions of global significance: What causes intercommunal violence? How does such violence between neighbors affect their identities and relations?

Contrary to a widely held view that sees nationalism leading to violence, Bergholz reveals how the upheavals wrought by local killing actually created dramatically new perceptions of ethnicity―of oneself, supposed "brothers," and those perceived as "others." As a consequence, the violence forged new communities, new forms and configurations of power, and new practices of nationalism. The history of this community was marked by an unexpected explosion of locally executed violence by the few, which functioned as a generative force in transforming the identities, relations, and lives of the many. The story of this largely unknown Balkan community in 1941 provides a powerful means through which to rethink fundamental assumptions about the interrelationships among ethnicity, nationalism, and violence, both during World War II and more broadly throughout the world.