Vertrauen in der Mediengesellschaft: Eine theoretische und empirische Analyse

ینس سیفرت-براکمن نشان می‌دهد که بحران‌های اعتماد عمومی اغلب بدون عواقب جدی باقی می‌مانند، و توضیح می‌دهد که چرا چنین است و این مکانیسم اعتماد عمومی چگونه کار می‌کند. با این حال، نویسنده همچنین نشان می‌دهد که چرا در موارد نادر، نسبت دادن اعتماد توسط رسانه‌ها می‌تواند سازمان‌ها را در بحران‌های وجودی فرو برده و آنها را نابود کند. اعتماد خوب است، اما گاهی اوقات نقض اعتماد بهتر است. اعتماد به عنوان اساس همکاری انسانی برای سازمان ها در جامعه رسانه ای حیاتی است. با این وجود، ما مرتباً نقض اعتماد عمومی، حتی سوء استفاده سیستماتیک را تجربه می کنیم. با این حال، بحران های ناشی از اعتماد به ندرت به پیامدهای ملموس منجر می شود. زیرا سازمان‌ها یاد گرفته‌اند که اعتماد را در رسانه‌های جمعی رعایت کنند و ملاحظات استراتژیک را از آن استخراج کنند، برای مثال زمانی که نقض اعتماد سودآورتر از حفظ پرزحمت روابط اعتماد است.

Jens Seiffert-Brockmann zeigt, dass öffentliche Vertrauenskrisen oftmals ohne ernsthafte Konsequenzen bleiben, und er erklärt, warum das der Fall ist und wie dieser Mechanismus des öffentlichen Vertrauens funktioniert. Der Autor zeigt aber auch, warum in seltenen Fällen die mediale Vertrauenszuschreibung Organisationen in Existenzkrisen stürzen und sie zerstören kann. Vertrauen ist gut, aber manchmal ist ein Vertrauensbruch besser. Vertrauen als Grundlage menschlicher Kooperation ist für Organisationen in der Mediengesellschaft überlebenswichtig. Trotzdem erleben wir regelmäßig öffentliche Vertrauensbrüche, gar systematischen Missbrauch. Die daraus resultierenden Vertrauenskrisen führen aber nur selten zu handfesten Konsequenzen. Denn Organisationen haben gelernt, Vertrauen in den Massenmedien zu beobachten und daraus strategische Überlegungen abzuleiten, etwa wann ein Vertrauensbruch ertragreicher ist als der mühsame Erhalt vertrauensvoller Beziehungen.