Unmasked: My Life Solving America's Cold Cases

**اینستنت نیویورک تایمز پرفروش‌ترین**

از کارآگاهی که قاتل گلدن استیت را پیدا کرد، خاطره‌ای که «خواننده‌اش را در آغوش می‌گیرد و جذاب‌تر از داستان و تاریک‌تر از هر روایت نوآر است.» (LA Magazine )

من یک بوربن دیگر سفارش می دهم، تمیز. این نوشیدنی است که سوئیچ را باز می کند. من حتی نمی دانم چگونه به اینجا، به این مکان، به این نقطه رسیدم. اخیراً اتفاقی برای من می افتد. من زیاد مشروب میخورم وقتی از کابوس اجساد پوسیده بیدار می شوم، ملحفه هایم خیس می شوند. من یک نوشیدنی دیگر سفارش می‌دهم و آن را می‌نوشم و سعی می‌کنم آخرین موردی را که نمی‌توانم تکان دهم را فراموش کنم.

حل جرم برای من پیچیده‌تر از چالش شکار یا فرآیند چیدن یک پازل علمی است. . فکر اینکه آدم‌های خوب رنج می‌برند، خوب یا بد، من را تا مرز وسواس سوق می‌دهد. مردم همیشه می پرسند که چگونه می توانم از وحشت کارم جدا شوم. بخشی از آن ظرفیت ذاتی برای تقسیم بندی است. بقیه تجربه و قرار گرفتن در معرض است، و من هر دو را به وفور داشته ام. اما من همیشه به این موضوع افتخار کرده‌ام که می‌توانم احساساتم را برای انجام کار محبوس نگه دارم. اخیراً احساس می‌کنم که تمام تاریکی سرکوب‌شده در حال رخنه کردن است.

وقتی به دوران حرفه‌ای طولانی‌ام نگاه می‌کنم، چیزهای زیادی وجود دارد که به آنها افتخار می‌کنم. من برخی از بدنام ترین قاتلان قرن بیست و یکم را دستگیر کرده ام و برای قربانیان و خانواده های آنها عدالت و بسته شدن را آورده ام. من می خواهم در مورد یک عمر حل این پرونده های سرد به شما بگویم، از لاسی پترسون گرفته تا جیسی دوگارد، قتل های پیتسبورگ تا، بله، شکار بیست ساله من برای قاتل گلدن استیت.

اما یک سوال عمیق تر. همان طور که از خودم می پرسم به چه قیمتی به من می خورد؟ من روابط، شادی - حتی پدر شدن - را قربانی کرده ام، زیرا دنبال کردن شر همیشه اول است. آیا انتخاب درستی کردم؟ این چیزی است که من هر روز با آن دست و پنجه نرم می کنم. با این حال، همانطور که در نقطه ای ایستاده ام که یک دختر جوان آخرین نفس خود را کشید، همانطور که به چشمان خانواده اش نگاه می کنم، می دانم که برای من هرگز انتخابی وجود نداشته است. زمزمه می کنم: «نمی دانم می توانم پرونده شما را حل کنم یا نه. «اما قول می‌دهم تمام تلاشم را انجام دهم.»

این قولی است که می‌دانم می‌توانم به آن عمل کنم.

**THE INSTANT NEW YORK TIMES BESTSELLER**

From the detective who found the Golden State Killer, a memoir that "grabs its reader in a stranglehold and proves more fascinating than fiction and darker than any noir narrative." (LA Magazine)

I order another bourbon, neat. This is the drink that will flip the switch. I don’t even know how I got here, to this place, to this point. Something is happening to me lately. I’m drinking too much. My sheets are soaking wet when I wake up from nightmares of decaying corpses. I order another drink and swig it, trying to forget about the latest case I can’t shake.

Crime solving for me is more complex than the challenge of the hunt, or the process of piecing together a scientific puzzle. The thought of good people suffering drives me, for better or worse, to the point of obsession. People always ask how I am able to detach from the horrors of my work. Part of it is an innate capacity to compartmentalize; the rest is experience and exposure, and I’ve had plenty of both. But I have always taken pride in the fact that I can keep my feelings locked up to get the job done. It’s only been recently that it feels like all that suppressed darkness is beginning to seep out.

When I look back at my long career, there is a lot I am proud of. I have caught some of the most notorious killers of the twenty-first century and brought justice and closure for their victims and families. I want to tell you about a lifetime solving these cold cases, from Laci Peterson to Jaycee Dugard to the Pittsburg homicides to, yes, my twenty-year-long hunt for the Golden State Killer.

But a deeper question eats at me as I ask myself, at what cost? I have sacrificed relationships, joy―even fatherhood―because the pursuit of evil always came first. Did I make the right choice? It’s something I grapple with every day. Yet as I stand in the spot where a young girl took her last breath, as I look into the eyes of her family, I know that, for me, there has never been a choice. “I don’t know if I can solve your case,” I whisper. “But I promise I will do my best.”

It is a promise I know I can keep.