Unbestimmte Transzendenz: Bildungsethnologische Betrachtungen zum Anderen des Selbst

مقالات مختلف این جلد در مورد تفاوت‌های خودانگاره در جوامع \"سنتی\" و \"مدرن\" و بنابراین در مورد محدودیت‌های سیستماتیک درک بین‌فرهنگی سؤال می‌کنند.
امروزه ارتباط بین قوم شناسی و آموزش و پرورش یا نظریه آموزشی دیگر نمی تواند جهت گیری کارکردگرا داشته باشد. دیگر نمی‌تواند مشکل دیگر بودن دیگری و در نتیجه مسئله نسبی‌سازی خود را نادیده بگیرد.
آثار گردآوری شده تحت عنوان «استعلایی نامعین» تلاش می‌کنند با این مشکل دوگانه مقابله کنند. آنها این کار را با پرداختن به مفاهیم شخص، با تفاوت بین اشکال «سنتی» و «مدرن» سوژه‌سازی و با پرسش‌های مربوط به خودباوری نظری انجام می‌دهند.
رهنمود برنامه‌ای پژوهش‌های مختلف را می‌توان در نظر گرفت که تغییراتی در وضعیت دیگری برای مضمون‌سازی خود وجود دارد. در حالی که تفکر مدرن این دیگری را پدیده‌ای می‌بیند که باید توسط سوژه تسلط یابد، فرهنگ‌های «سنتی» اهمیت غیرقابل برگشت این دیگری را برای خود فرض می‌کنند. اما آنها از دادن هدفی به دیگری که به عنوان معیار یا نقطه مرجع مثبت باشد، خودداری می کنند.
مشارکت‌ها به مطالب قوم‌شناختی - بازسازی شده از منظر آموزشی-نظری - و همچنین تحقیقات میدانی اختصاص دارد.

Die verschiedenen Beiträge dieses Bandes fragen nach der Unterschiedlichkeit des Selbstverständnisses in "traditionellen" und "modernen" Gesellschaften und damit auch nach systematischen Grenzen interkultureller Verständigung.
Eine Verbindung von Ethnologie und Pädagogik bzw. Bildungstheorie kann heute nicht mehr funktionalistisch orientiert sein. Sie kann das Problem der Andersheit des Anderen und damit auch die Frage der Relativierung des Eigenen nicht mehr übergehen.
Die unter dem Titel einer "unbestimmten Transzendenz" versammelten Arbeiten versuchen, dieser doppelten Problemstellung zu begegnen. Sie tun dies in der Beschäftigung mit Personkonzepten, mit der Unterschiedlichkeit "traditioneller" und "moderner" Subjektivierungsformen sowie mit Fragen theoretischer Selbstvergewisserung.
Als programmatische Leitlinie der verschiedenen Untersuchungen kann dabei gelten, daß es Verschiebungen im Stellenwert des Anderen für die Thematisierung des eigenen Selbst gibt. Während dieses Andere in der neuzeitlichen Vorstellung als vom Subjekt zu bewältigendes Phänomen gilt, gehen "traditionelle" Kulturen von der unaufhebbaren Bedeutung dieses Anderen für das Selbst aus. Sie weigern sich aber, diesem Anderen eine Bestimmung zu geben, über die es zu einem Maßstab oder zu einer positiven Orientierungsinstanz würde.
In den Beiträgen wird sowohl auf - unter einer bildungstheoretischen Perspektive rekonstruiertes - ethnologisches Material wie auch auf eigene Feldforschungen zurückgegriffen.