Two against Lincoln: Reverdy Johnson and Horatio Seymour, Champions of the Loyal Opposition

ریوردی جانسون (1796-1876)، سناتور مریلند، و هوراتیو سیمور، فرماندار دموکرات نیویورک، دو مخالف با نفوذ آبراهام لینکلن و جمهوری‌خواهان در طول جنگ داخلی بودند. اما بر خلاف Copperheads، آنها قاطعانه از جنگ برای سرکوب شورش حمایت کردند. داستان این دو چهره مخالف وفادار توسط نویسنده برنده جایزه لینکلن، ویلیام سی. هریس، راه جدیدی برای درک مناقشات انتقادی مربوط به هدف جنگ داخلی، رفتار آن، رهایی، عقاید نژاد سفید، وفاداری، خدمت سربازی ارائه می دهد. و آزادی های مدنی.

جانسون، وکیل برجسته، ویگ سابق، و محافظه کار اتحادیه، باور نداشت که کشورهای جدایی طلب اتحادیه را ترک کرده باشند، ایده ای با پیامدهای گسترده برای بازسازی پس از جنگ. او مانند سیمور با تلاش‌های جمهوری‌خواهان در واشنگتن برای پایان دادن به برده‌داری مخالفت کرد، با این فرض که چنین سیاستی علیه اتحادیه نتیجه معکوس خواهد داشت. با این حال، جانسون در سال 1864 به نفع اصلاحیه سیزدهم برای لغو برده داری صحبت کرد. قبل از جنگ، سیمور از سیاست‌های حاکمیت مردمی استیون داگلاس حمایت می‌کرد و به سرزمین‌ها اجازه می‌داد در مورد اجازه یا عدم اجازه برده‌داری تصمیم بگیرند، و در طول جنگ با هرگونه دستکاری در برده‌داری مخالفت کرد. دو علیه لینکلن به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه این دو مرد در مورد مسائل رهایی، بازسازی و آشتی مذاکره کردند، همه اینها در حالی که جریان های متلاطم سیاست حزبی را هدایت می کردند. این کتاب شامل گزارش‌های روشنگر از چارچوب اصلاحیه چهاردهم در سال 1866، حزب زودگذر اتحادیه ملی (دموکراتیک) در سال 1866، نقش سناتور جانسون در تصویب اقدامات بازسازی نظامی در سال 1867، استیضاح رئیس جمهور اندرو جانسون، و در نهایت، انتخابات ریاست جمهوری سال 1868 که در آن سیمور به عنوان نامزد دموکرات در برابر قهرمان جنگ ایالات متحده، گرانت، بهتر از حد انتظار عمل کرد. پیچیدگی اختلافات سیاسی در ایالات اتحادیه، همانطور که در دو رهبر قدرتمند و بحث برانگیز آن زمان تجسم یافت.

Reverdy Johnson (1796–1876), Maryland senator, and Horatio Seymour, Democratic governor of New York, were two influential opponents of Abraham Lincoln and the Republicans during the Civil War. But unlike the Copperheads, they staunchly supported the war to suppress the rebellion. The story of these two figures of the loyal opposition by Lincoln Prize–winning author William C. Harris provides a new way of understanding critical controversies relating to the purpose of the Civil War, its conduct, emancipation, white racial opinion, loyalty, military conscription, and civil liberties.

Johnson, a distinguished lawyer, former Whig, and conservative Unionist, did not believe that the secessionist states had left the Union, an idea with broad implications for post-war reconstruction. Like Seymour, he opposed Republican efforts in Washington to end slavery, assuming such a policy would backfire against the Union. However, Johnson in 1864 spoke in favor of the Thirteenth Amendment to abolish slavery. Before the war, Seymour supported Stephen Douglas's popular sovereignty policies, allowing the territories to decide whether or not to permit slavery, and during the war he opposed any tampering with slavery. Two Against Lincoln explores how these two men negotiated issues of emancipation, reconstruction, and reconciliation, all while navigating the roiling currents of partisan politics. The book includes illuminating accounts of the framing of the Fourteenth Amendment in 1866, the ephemeral National Union (Democratic) Party of 1866, the role of Senator Johnson in the approval of the military reconstruction acts of 1867, the impeachment of President Andrew Johnson, and, finally, the presidential election of 1868 in which Seymour as the Democratic candidate did better than expected against war hero U. S. Grant.

Building on the author's award winning work on Lincoln and the border states, Two Against Lincoln illustrates the complexity of political divisions in the Union states, as embodied in two powerful, controversial leaders of the time.