The Tibetan book of the dead : a biography

کتاب مردگان تبتی مشهورترین متن بودایی در غرب است که از زمان انتشار آن به زبان انگلیسی در سال 1927 بیش از یک میلیون نسخه فروخته است. کارل یونگ تیموتی لیری آن را به عنوان یک کتاب راهنما برای سفر با اسید از نو طراحی کرد و گروه بیتلز نسخه لیری را در آهنگ خود "Tomorrow Never Knows" نقل کرد. و توسط ریچارد گیر به کتاب صوتی تبدیل شد. با این حال، همانطور که دونالد لوپز نویسنده و محقق مشهور بودیسم می نویسد، \"کتاب مردگان تبتی واقعاً تبتی نیست، واقعاً یک کتاب نیست و واقعاً در مورد مرگ نیست." در این مقدمه قانع‌کننده و تاریخ کوتاه، لوپز داستان عجیبی را بیان می‌کند که چگونه مجموعه‌ای نسبتاً مبهم و قابل انعطاف از متون بودایی با منشأ نامشخص اینقدر مورد احترام - و سوء تفاهم - در غرب قرار گرفت.

شخصیت اصلی این داستان والتر ایوانز ونتز (1878-1965)، محقق و سالک معنوی عجیب و غریب از ترنتون، نیوجرسی است که علیرغم اینکه زبان تبتی را نمی دانست و هرگز از این کشور بازدید نکرد، دست به کار ساخت و نامش را

i>کتاب مردگان تبتی. در واقع، لوپز استدلال می کند، کتاب ایوانز ونتز بسیار آمریکایی تر از تبتی است و بدهی بیشتری به تئوسوفی و ​​مادام بلاواتسکی نسبت به لاماهای سرزمین برف ها دارد. در واقع، لوپز پیشنهاد می کند که جذابیت همیشگی کتاب نه تنها از ریشه آن در تبت جادویی و اسرارآمیز ناشی می شود، بلکه از روشی که ایوانز ونتز متن را به زبان یک معنویت بسیار آمریکایی ترجمه کرده است.

The Tibetan Book of the Dead is the most famous Buddhist text in the West, having sold more than a million copies since it was first published in English in 1927. Carl Jung wrote a commentary on it, Timothy Leary redesigned it as a guidebook for an acid trip, and the Beatles quoted Leary's version in their song "Tomorrow Never Knows." More recently, the book has been adopted by the hospice movement, enshrined by Penguin Classics, and made into an audiobook read by Richard Gere. Yet, as acclaimed writer and scholar of Buddhism Donald Lopez writes, "The Tibetan Book of the Dead is not really Tibetan, it is not really a book, and it is not really about death." In this compelling introduction and short history, Lopez tells the strange story of how a relatively obscure and malleable collection of Buddhist texts of uncertain origin came to be so revered--and so misunderstood--in the West.

The central character in this story is Walter Evans-Wentz (1878-1965), an eccentric scholar and spiritual seeker from Trenton, New Jersey, who, despite not knowing the Tibetan language and never visiting the country, crafted and named The Tibetan Book of the Dead. In fact, Lopez argues, Evans-Wentz's book is much more American than Tibetan, owing a greater debt to Theosophy and Madame Blavatsky than to the lamas of the Land of Snows. Indeed, Lopez suggests that the book's perennial appeal stems not only from its origins in magical and mysterious Tibet, but also from the way Evans-Wentz translated the text into the language of a very American spirituality.