The Tepehuan Revolt of 1616: Militarism, Evangelism and Colonialism in Seventeenth-Century Nueva Vizcaya

ویرایش: First Edition 
نویسندگان: Charlotte M Gradie  
سری:  
ISBN (شابک) : 0874806224, 9780874806229 
ناشر: University of Utah Press 
سال نشر: 2005 
تعداد صفحات: 269 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

یکی از ناظران معاصر شورش چهار ساله سرخپوستان تپهوان در یکی از استان‌های شمالی اسپانیا جدید، آن را «یکی از بزرگ‌ترین طغیان‌های بی‌نظمی، آشوب و ویرانی که از زمان فتح در اسپانیای جدید دیده شده بود» توصیف کرد. > در شورش تپهوان در سال 1616، شارلوت گریدی قیام را به عنوان آزمونی محوری برای نهادهای اسپانیایی فتح و بشارت یسوعی و همچنین ظرفیت تپهوایی برای مقاومت نظامی و فرهنگی معرفی می کند. این ناآرامی منجر به کشته شدن بیش از دویست اسپانیایی به همراه تعداد بی شماری از برده ها و خدمتکاران شد. ده مبلغ که هشت نفر از آنها یسوعی بودند نیز جان خود را از دست دادند و تخریب گسترده ای در اموال صورت گرفت. یک منبع اسپانیایی تعداد تپه‌هوان‌هایی را که به دلایل مربوط به جنگ جان باختند، 4000 نفر تخمین زد.

وحشت قیام اسپانیایی‌ها با غافلگیری کامل آن افزایش یافت. تپه‌وان‌ها که از سال 1590 «آرام‌شده» در نظر گرفته می‌شدند، به‌خاطر جنگ‌طلبی‌شان معروف بودند، اما در زمان قیام، بسیاری در شهرهای مأموریتی تحت نظارت یسوعی‌هایی که به زبان مادری صحبت می‌کردند، مستقر شدند. برای اسپانیایی ها، تنها توضیح منطقی این بود که شورش تپهوان ها کار شیطان بود. اگرچه سیاست اسپانیا در قبال مردم بومی از یک جنگ تمام عیار به یک سیاست متکی بر مأموریت های صلح آمیز تبدیل شده بود، شورش باعث شد اسپانیایی ها سیستم پرزیدیو را برای محافظت از ماموریت ها و منبع کار برای اقتصاد در حال گسترش خود دوباره معرفی کنند.

در حالی که شورش در نهایت ناموفق ممکن است تلاشی از سوی نخبگان جنگجوی تپهوان برای احیای مجدد اقتدار خود باشد، منجر به تأیید مجدد فعالیت مبلغان یسوعی در مکزیک و تغییر روش‌های استعماری اسپانیا در سینالوآ، سونورا، باجا کالیفرنیا و آریزونا شد.

A contemporary observer of the four-year Tepehuan Indian revolt in a northern province of New Spain described it as "one of the greatest outbreaks of disorder, upheaval, and destruction that had been seen in New Spain since the Conquest".

In The Tepehuan Revolt of 1616, Charlotte Gradie presents the uprising as a pivotal test of both the Spanish institutions of conquest and Jesuit evangelism, as well as the Tepehuan capacity for military and cultural resistance. The unrest resulted in the death of over two hundred Spaniards, along with an uncounted number of slaves and servants. Ten missionaries, eight of them Jesuits, also died, and there was massive destruction of property. The number of Tepehuanes who died from war-related causes was estimated by one Spanish source at 4,000.

The horror of the uprising for the Spanish was enhanced by its total surprise. The Tepehuanes, considered "pacified" since 1590, were known for their bellicosity, but by the time of the uprising many had settled in mission towns supervised by Jesuits who spoke the native language. For the Spanish, the only logical explanation was that the Tepehuanes' revolt was the work of the devil. Although the Spanish policy toward indigenous peoples had evolved from one of total war to one that relied on the more peaceful missions, the revolt caused the Spanish to reintroduce the presidio system to protect the missions and the labor source for their expanding economy.

While the ultimately unsuccessful revolt may have been an effort by Tepehuan warrior elite to reassert their authority, it resulted in a reaffirmation of Jesuit missionary activity in Mexico and altered Spanish colonial methods in Sinaloa, Sonora, BajaCalifornia, and Arizona.