The Secret Architecture of Shakespeare's Sonnets

این کتاب این ایده را مورد بحث قرار می‌دهد که شکسپیر عمیقاً با شاعران دیگر درگیر بوده و به‌عنوان یک شاعر حرفه‌ای را دنبال می‌کرده است، و اینکه طرح‌های سازمانی غزل‌ها برای بیش از چهار قرن در معرض دید عموم پنهان شده‌اند. دلیل اساسی که چرا طرح‌های او مورد توجه قرار نگرفته است، تاریخی است: در عرض چند دهه پس از مرگ او، قراردادهای دنباله‌های غزل ناآشنا شدند و تا حد زیادی از آن زمان تا کنون چنین باقی مانده‌اند. با در هم آمیختن ایده های غزل به عنوان یک سکانس مستقل و به عنوان یک سکانس غزل در میان سکانس های پیچیده شاعران، بینش های جدیدی را در مورد حرفه شکسپیر به عنوان یک شاعر کشف می کنیم.

This book argues the idea that Shakespeare was deeply engaged with other poets and with pursuing a career as a poet, and that the organisational schemes of the Sonnets have been hiding in plain sight for over four centuries. The fundamental reason why his schemes have gone unnoticed is historical: within decades of his death, conventions of sonnet sequences became unfamiliar, and they have largely remained so since. Weaving together ideas of the Sonnets as a free-standing sequence and as a sonnet sequence among other poets’ complex sequences, we discover new insights into Shakespeare’s career as a poet.