The Royal Women of Amarna: Images of Beauty from Ancient Egypt. The Metropolitan Museum of Art

در طی یک سلطنت کوتاه هفده ساله (حدود 1353-1336 قبل از میلاد) فرعون آمنهوتپ چهارم/آخناتون، بنیانگذار اولین دین توحیدی شناخته شده جهان، زندگی و منابع پادشاهی خود را وقف پرستش او کرد. آتن (الوهیتی که نماد قرص خورشید است) و بنابراین عمیقاً تاریخ و تاریخ هنر را تحت تأثیر قرار داد. حرکت به پایتخت جدید، آختاتن/آمارنا، تغییرات اساسی در تصویر زنان سلطنتی به همراه داشت. هنرمندان عمارنا، بیش از هر چیز، در تصویرسازی زنانه خود از بازنمایی های نمادین سنتی دور شدند تا بر فردی، طبیعی، به گونه ای که در هنر مصر بی سابقه بود، تأکید کنند.

تصویری از صمیمیت استثنایی از مجسمه ها و نقش برجسته های دوره آمارنا پدیدار می شود. آخناتون، همسرش نفرتیتی و شش دخترشان در وابستگی عاطفی متقابل دیده می شوند، حتی زمانی که در مراسم مذهبی شرکت می کنند. اصل زنانه در تصاویر حیرت آور مورد تاکید قرار گرفته است: ملکه پیر، مادر تیه، کیای مرموز، و نفرتیتی، که مجسمه نیم تنه آهکی نقاشی شده او در برلین، شناخته شده ترین اثر مصر باستان است - شاید از تمام دوران باستان.</ p>

کارگاه مجسمه ساز Thutmose - یکی از معدود هنرمندان آن دوره که نام او برای ما شناخته شده است - هنگامی که در سال 1912 حفاری شد، گنجینه ای را آشکار کرد. یک فرآیند خلاقانه کامل از طریق ردیابی می شود. بررسی کار توتموس و دستیارانش که در محیطی بسیار ساختاریافته زندگی می کردند. زمانی که آمارنا پس از مرگ آخناتون و بازگشت به ارتدکس دینی رها شد، همه چیز جا ماند. هنر در موزه متروپولیتن، یک کاوش تاریخی- هنری برجسته از دوره‌ای است که تلاقی دین، هنر و سیاست منجر به عصری منحصربه‌فرد شد.

جیمز پی. آلن، متصدی آن زمان، گروه هنر مصر، این دوران انقلابی را در تاریخ دین روشن کرده است، زمانی که اصل حاکم بر زندگی «خدای یگانه، بدون هیچ دیگری جز او» خود نور بود. span>

ال. گرین مصر شناس از کالج اسکاربرو، دانشگاه تورنتو، در خلاصه زندگی نامه مختصر خود، زنان سلطنتی آمارنا را در زمینه نسب شناسی قرار می دهد. [این عنوان در ابتدا در سال 1999 منتشر شد.]

During a brief seventeen-year reign (ca. 1353-1336 B.C.) the pharaoh Amenhotep IV/Akhenaten, founder of the world's first known monotheistic religion, devoted his life and the resources of his kingdom to the worship of the Aten (a deity symbolized by the sun disk) and thus profoundly affected history and the history of art. The move to a new capital, Akhetaten/Amarna, brought essential changes in the depictions of royal women. It was in their female imagery, above all, that the artists of Amarna departed from the traditional iconic representations to emphasize the individual, the natural, in a way unprecedented in Egyptian art.

A picture of exceptional intimacy emerges from the sculptures and reliefs of the Amarna Period. Akhenaten, his wife Nefertiti, and their six daughters are seen in emotional interdependence even as they participate in cult rituals. The female principle is emphasized in astonishing images: the aging Queen Mother Tiye, the mysterious Kiya, and Nefertiti, whose painted limestone bust in Berlin is the best-known work from ancient Egypt--perhaps from all antiquity.

The workshop of the sculptor Thutmose--one of the few artists of the period whose name is known to us--revealed a treasure trove when it was excavated in 1912. An entire creative process is traced through an examination of the work of Thutmose and his assistants, who lived in a highly structured environment. All was left behind when Amarna was abandoned after the death of Akhenaten and the return to religious orthodoxy.

Dorothea Arnold, then the Lila Acheson Wallace curator in charge of the Department of Egyptian Art at the Metropolitan Museum, has provided a landmark art-historical exploration of a period when the confluence of religion, art, and politics resulted in a unique epoch.

James P. Allen, then associate curator, Department of Egyptian Art, has elucidated this revolutionary era in the history of religion, a time when the governing principle of life was a "sole god, with no other except him," light itself.

In her brief biographical summaries, the Egyptologist L. Green of Scarborough College, the University of Toronto, places the royal women of Amarna in genealogical context. [This title was originally published in 1999.]