The Rites of Identity: The Religious Naturalism and Cultural Criticism of Kenneth Burke and Ralph Ellison

آداب هویت استدلال می‌کند که کنت برک تعیین‌کننده‌ترین تأثیر را بر نوشته‌های رالف الیسون داشته است، که برک و الیسون کاملاً در سنت آمریکایی طبیعت‌گرایی مذهبی قرار دارند، و این سنت - به درستی به عنوان مذهبی شناخته می شود - ابزار بسیار مفیدی برای در نظر گرفتن هویت معاصر و کاهش تعارض مذهبی ارائه می دهد.

بت ادی برک و الیسون را به سنت طبیعت گرایی مذهبی اضافه می کند که به رالف والدو امرسون بازمی گردد، اما ظریف ترین آن را دریافت کرد. بیان در کار جورج سانتایانا. ادی با خوانش دقیق مقالات و داستان های برک و الیسون، میزان درهم تنیدگی نقدهای فرهنگی آنها را نشان می دهد. هر دو درک طبیعی از تقوا ارائه می دهند، پویایی های روانشناختی و اجتماعی قربانی شدن را بررسی می کنند، و منابع مذهبی کمیک را پیشنهاد می کنند. و هر دو صراحتاً این مقولات مذهبی را به هویت مرتبط می‌کنند، خواه مذهبی، نژادی، ملی، قومی یا جنسیتی. ادی - با این استدلال که آسیب‌رسان‌ترین استفاده‌های اجتماعی از زبان و مناسک مذهبی به بهترین کاربردهایی که چنین زبانی ارائه می‌دهد مرتبط است - در بورک و الیسون راه‌هایی برای مدیریت این وضعیت مخاطره‌آمیز و کاهش خشونت مذهبی از طریق استفاده عاقلانه از شیوه‌های نمایشی پیدا می‌کند. اقدام نمادین

با قرار دادن بورک و الیسون در سنت تفکر عمل‌گرایانه، آیین هویت رویکردی ضد ذات‌گرایانه به هویت را آشکار می‌کند که به نیازهای اخلاقی جهانی که دائماً در حال مذاکره و اجرا است، خدمت می‌کند. ، و تشریفات تغییر هویت.

The Rites of Identity argues that Kenneth Burke was the most deciding influence on Ralph Ellison's writings, that Burke and Ellison are firmly situated within the American tradition of religious naturalism, and that this tradition--properly understood as religious--offers a highly useful means for considering contemporary identity and mitigating religious conflict.

Beth Eddy adds Burke and Ellison to a tradition of religious naturalism that traces back to Ralph Waldo Emerson but received its most nuanced expression in the work of George Santayana. Through close readings of the essays and fiction of Burke and Ellison, Eddy shows the extent to which their cultural criticisms are intertwined. Both offer a naturalized understanding of piety, explore the psychological and social dynamics of scapegoating, and propose comic religious resources. And both explicitly connect these religious categories to identity, be it religious, racial, national, ethnic, or gendered. Eddy--arguing that the most socially damaging uses of religious language and ritual are connected to the best uses that such language has to offer--finds in Burke and Ellison ways to manage this precarious situation and to mitigate religious violence through wise use of performative symbolic action.

By placing Burke and Ellison in a tradition of pragmatic thought, The Rites of Identity uncovers an antiessentialist approach to identity that serves the moral needs of a world that is constantly negotiating, performing, and ritualizing changes of identity.