The Rise of New Media 1750–1850: Transatlantic Discourse and American Memory

این تک نگاری فرهنگ ادبی فراآتلانتیک را با ردیابی گسترش «رسانه‌های جدید» مانند گلچین، تاریخ ادبی و مجله در دوره بین سال‌های 1750 و 1850 بررسی می‌کند. که این ژانرهای انتشاراتی ایجاد کردند، نیاز به «حافظه ادبیات» و لفاظی همراه با یادآوری را به‌طور چشمگیری شبیه به آنچه امروز بحث حافظه فرهنگی نامیده می‌شود، ایجاد کرد. بنابراین، ظهور رسانه های جدید (1750-1850) به جای نشان دادن ظهور ادبیات ملی آمریکا، انگیزه هایی از تاریخ رسانه، تاریخ چاپ، جامعه شناسی ادبیات و نظریه کانون را ترکیب می کند تا آشکار شود. اشکال و ژانرهای نوپای خود انعکاس ادبی و تحریکات اولیه یک بحث شرعی در جهان آتلانتیک.

This monograph explores transatlantic literary culture by tracing the proliferation of ‘new media,’ such as the anthology, the literary history and the magazine, in the period between 1750 and 1850. The fast-paced media landscape out of which these publishing genres developed produced the need of a ‘memory of literature’ and a concomitant rhetoric of remembering strikingly similar to what today is called a cultural memory debate. Thus, rather than depicting the emergence of an American national literature, The Rise of New Media(1750–1850) combines impulses from media history, the history of print, the sociology of literature and canon theory to uncover nascent forms and genres of literary self-reflectivity and early stirrings of a canon debate in the Atlantic World.