The Rhetoric of Violence and Sacrifice in Fascist Italy: Mussolini, Gadda, Vittorini

فاشیست‌های ایتالیایی تحت رهبری بنیتو موسولینی بسیاری از جنبه‌های میراث مذهبی کاتولیک کشور را برای بهره‌برداری از رمز و راز و قدرت مقدس به خود اختصاص دادند. یکی از مفاهیمی که رژیم به عنوان راهبرد اصلی به کار گرفت، «فداکاری» بود. در این کتاب، کیارا فراری به این پرسش می‌پردازد که چگونه رژیم فاشیستی ایتالیا در طول سال‌های بین‌جنگ از لفاظی‌های فداکاری برای حمایت از پروژه تمامیت‌خواهانه‌اش و چشم‌اندازش مبنی بر پیوند فراگیر بین مردم و دولت استفاده کرد.

لفاظی خشونت و فداکاری در ایتالیای فاشیست بر سخنرانی های بنیتو موسولینی و آثار ادبی کلیدی نویسندگان برجسته کارلو امیلیو گدا و الیو ویتورینی تمرکز دارد. از طریق این تحقیق، فراری نشان می‌دهد که چگونه فداکاری در رابطه با سایر عناصر لفاظی فاشیستی، مانند تکرار مکرر یک بحران ملی قریب‌الوقوع، نیاز به همکاری بین طبقات اجتماعی، و ایجاد تماس اجتماعی بین رهبر و مردم، عمل می‌کند.

The Italian fascists under Benito Mussolini appropriated many aspects of the country’s Catholic religious heritage to exploit the mystique and power of the sacred. One concept that the regime deployed as a core strategy was that of “sacrifice.” In this book, Chiara Ferrari interrogates how the rhetoric of sacrifice was used by the Italian fascist regime throughout the interwar years to support its totalitarian project and its vision of an all-encompassing bond between the people and the state.

The Rhetoric of Violence and Sacrifice in Fascist Italy focuses on speeches by Benito Mussolini and key literary works by prominent writers Carlo Emilio Gadda and Elio Vittorini. Through this investigation, Ferrari demonstrates how sacrifice functioned in relation to other elements of fascist rhetoric, such as the frequent reiterations of an impending national crisis, the need for collaboration among social classes, and the forging of social contact between the leader and the people.