The Reproduction of Life Death: Derrida's La vie la mort

در طول سال تحصیلی 1975–1976، ژاک دریدا سمیناری را با عنوان La vie la mort (مرگ زندگی) در مدرسه عالی عادی در پاریس ارائه کرد. بر اساس ترجمه های آرشیوی این سمینار دست نخورده اما به زودی منتشر می شود، بازتولید مرگ زندگی مطالعه بی سابقه ای از تعامل دریدا با زیست شناسی مولکولی و ژنتیک، به ویژه کار زیست شناس فرانسوا ژاکوب ارائه می دهد. .

سمینار دریدا که به عنوان برنامه سفری از «سه حلقه» ساخته شده است، که هرکدام از نیچه می‌روند و به آن بازمی‌گردند، شرح لوگومرکزی ژاکوب از بازتولید را به برنامه تولید مثلی آموزش که مشخصه مؤسسه آکادمیک است، گره می‌زند و این شیوه از بازتولید را به چالش می‌کشد. تدریس به عنوان بازتولید خودکار همراه با مفهوم «آزادی آکادمیک» که مبتنی بر آن است. مک‌کنس همچنین نقد دریدا از نظریه بازتولید خودکار یاکوب را همراه با خوانش او از بازتولید، گرایش به تکرار بازتولید، که در فراتر از اصل لذت فروید تئوریزه و اجرا می‌شود، همراه می‌کند. این کتاب بیشتر نشان می‌دهد که چگونه روایت دریدا از مرگ زندگی با نوشته‌های او در مورد زندگی‌نامه و امضا و نگرانی‌های بعدی مانند مسئله حیوان مرتبط است.

مک‌کنس تحقیقات آرشیوی گسترده‌ای را گرد هم می‌آورد. با دانش عمیقی از کار دریدا، پیشینه ای در ژنتیک برای ارائه یک گزارش جدید و جذاب از رویارویی بین فلسفه و علوم سخت که مورد توجه نظریه پردازان طیف وسیعی از رشته های مرتبط با مسئله زندگی است.

During the 1975–76 academic year, Jacques Derrida delivered a seminar, La vie la mort (Life Death), at the École normale supérieure, in Paris. Based on archival translations of this untapped but soon-to-be-published seminar, The Reproduction of Life Death offers an unprecedented study of Derrida’s engagement with molecular biology and genetics, particularly the work of the biologist François Jacob.

Structured as an itinerary of “three rings,” each departing from and coming back to Nietzsche, Derrida’s seminar ties Jacob’s logocentric account of reproduction to the reproductive program of teaching that characterizes the academic institution, challenging this mode of teaching as auto-reproduction along with the concept of “academic freedom” on which it is based. McCance also brings Derrida’s critique of Jacob’s theory of auto-reproduction together with his reading of reproductivity, the tendency to repeat-reproduce, that is theorized and enacted in Freud’s Beyond the Pleasure Principle. The book further shows how Derrida’s account of life death relates to his writings on autobiography and the signature and to such later concerns as the question of the animal.

McCance brings extensive archival research together with a deep knowledge of Derrida’s work a background in genetics to offer a fascinating new account of an encounter between philosophy and the hard sciences that will be of interest to theorists in a wide range of disciplines concerned with the question of life.