ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب The Posthumous Voice in Women’s Writing from Mary Shelley to Sylvia Plath

دانلود کتاب صدای پس از مرگ در نویسندگی زنان از مری شلی تا سیلویا پلات

The Posthumous Voice in Women’s Writing from Mary Shelley to Sylvia Plath

مشخصات کتاب

The Posthumous Voice in Women’s Writing from Mary Shelley to Sylvia Plath

دسته بندی: ادبیات
ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 0754655350, 9781315237640 
ناشر: Routledge 
سال نشر: 2006 
تعداد صفحات: 271 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 3 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 43,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 10


در صورت تبدیل فایل کتاب The Posthumous Voice in Women’s Writing from Mary Shelley to Sylvia Plath به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب صدای پس از مرگ در نویسندگی زنان از مری شلی تا سیلویا پلات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب صدای پس از مرگ در نویسندگی زنان از مری شلی تا سیلویا پلات

این کتاب تحریک‌آمیز نظریه‌ای جدید از نوشته‌های زنان را مطرح می‌کند که مشخصه آن چیزی است که کلر ریموند «صدای پس از مرگ» می‌نامد. «این اصطلاح وسوسه‌انگیز شیوه‌ای را تداعی می‌کند که نوشته‌های زنان هم پیشانی و هم بدن ضمنی نویسنده را در درون و پشت اثر مکتوب پنهان می‌کند. مطالعه ریموند با ردیابی استفاده از صدای بی‌جسم پس از مرگ در داستان و شعر توسط مری شلی، امیلی برونته، امیلی دیکنسون و سیلویا پلات، راه‌هایی را نشان می‌دهد که ترانه صدای پس از مرگ موفق به مذاکره در فضای دشوار فرهنگی بین مفهوم بدن زن و تولید ادبیات متعارف. ریموند با این استدلال که آیین عزاداری قرن نوزدهمی امکان یک «مرثیه از خود» پس از رمانتیک را به روی نوشته‌های زنان می‌گشاید، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه تصاحب و تغییر قراردادهای مرثیه‌ای توسط نویسنده زن نشان‌دهنده و بازنگری در رابطه مختل شده او با مخاطب است. ریموند با نظریه‌پردازی صدای پس از مرگ به‌عنوان ژستی که توسط آن نویسنده زن ادعا می‌کند، و در برخی موارد، قانونمندی را به دست می‌آورد، مدعی است که مرثیه‌ای که گویی توسط یک زن مرده برای خودش نوشته شده است، موقعیت ثانوی نویسنده زن را در قانون انگلیسی توصیف می‌کند و آن را زیر سوال می‌برد. . برای نویسنده زن، خودمرثیه‌ای اجازه می‌دهد تا به نقطه‌ای مرکزی در ادبیات متعارف دسترسی پیدا کند، با اجرای تروپ صدای پس از مرگ که محل بسیار مهمی از تعامل زن با قانون انگلیسی است.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

This provocative book posits a new theory of women's writing characterized by what Claire Raymond calls 'the posthumous voice. 'This suggestive term evokes the way that women's writing both forefronts and hides the author's implied body within and behind the written work. Tracing the use of the disembodied posthumous voice in fiction and poetry by Mary Shelley, Emily Brontë, Emily Dickinson, and Sylvia Plath, Raymond's study sounds out the ways that the trope of the posthumous voice succeeds in negotiating the difficult cultural space between the concept of woman's body and the production of canonical literature. Arguing that the nineteenth-century cult of mourning opens to women's writing the possibility of a post-Romantic 'self-elegy,' Raymond explores how the woman writer's appropriation and alteration of elegiac conventions signifies and revises her disrupted relationship to audience. Theorizing the posthumous voice as a gesture by which the woman writer claims, and in some cases gains, canonicity, Raymond contends that the elegy posed as if written by a dead woman for herself both describes and subverts the woman writer's secondary status in the English canon. For the woman writer, the self-elegy permits access to a topos central to canonical literature, with the implementation of the trope of the posthumous voice marking a crucial site of woman's interaction with the English canon.



فهرست مطالب

Cover
Half Title
Dedication
Title
Copyright
Contents
Acknowledgments
Permissions
Introduction
1 Spectral Gardens: Pastoral Tradition and Feminine Self-Elegy
2 Lethe's Shore: Mary Shelley's Sacred Horror
3 Eating Eternally Deeper: The Posthumous Voice in Wuthering Heights
4 Emily Dickinson as the Unnamed, Buried Child
5 Rossetti's Late Suitors: The Death Lyrics and the Speaking Body
6 Hooks and Ladders: Sylvia Plath's "The Rabbit Catcher"
Conclusion
Bibliography
Index




نظرات کاربران

تمامی حقوق معنوی و مادی وبسایت متعلق به اینترنشنال لایبرری می باشد
نماد اعتماد الکترونیکی