The Montreal Massacre: A Story of Membership Categorization Analysis

قتل عام مونترال: داستانی از تجزیه و تحلیل دسته بندی اعضا یک دیدگاه قومی روش شناختی را اتخاذ می کند تا چگونگی قتل زنان توسط یک مرد مسلح تنها در دانشگاه پلی تکنیک مونترال را از طریق انتشار رسانه ای در اختیار عموم قرار دهد. یک دوره دو هفته‌ای در سال 1989. همه آنچه که مردم از قتل‌ها، قاتل و قربانیان می‌دانستند و می‌فهمیدند، در توصیف و تفسیر رسانه‌ها شکل می‌گرفت. بنابراین، آنچه که قتل‌ها تبدیل شد، بیان روش‌هایی بود که برای توصیف و ارزیابی آن‌ها استفاده می‌شد، و مرکزی برای این روش‌ها، تجزیه و تحلیل دسته‌بندی عضویت بود - رویه انسانی درک افراد، مکان‌ها و رویدادها به‌عنوان «عضو» «مقوله‌ها». و استفاده از اینها برای توضیح اعمال.

این در نسخه‌های مختلف که داستان کلی کشتار را شامل می‌شود، مشهود است: این یک جنایت بود. این یک تراژدی بود این یک داستان ترسناک بود داستان قاتل نیز بر اساس تحلیل طبقه بندی شده خودش است (او گفت که قربانیانش "فمینیست" بودند). مفسران رسانه‌ها اهمیت قتل‌ها را به صورت دسته‌بندی بیان کردند: این موضوع مشکل گسترده‌تری را در بر می‌گیرد، خشونت علیه زنان، و بنابراین دلایل قتل‌ها موضوعاتی طبقه‌بندی شده نشان داده شد.

این کتاب به‌عنوان کمکی به جامعه‌شناسی و به‌عنوان نشان‌دهنده‌ی اهمیت قوم‌روش‌شناسی برای درک زندگی اجتماعی، ماهیت روشمند و به‌ویژه مقوله‌ای را نشان می‌دهد که چگونه از رویدادهایی مانند این معنا می‌شود و چگونه چنین روش‌مندی است. و منابع طبقه بندی مرکزی برای تعامل انسانی هستند.

The Montreal Massacre: A Story of Membership Categorization Analysis adopts an ethnomethodological viewpoint to analyze how the murder of women by a lone gunman at the Ecole Polytechnique in Montreal was presented to the public via media publication over a two-week period in 1989. All that the public came to know and understand of the murders, the murderer, and the victims was constituted in the description and commentaries produced by the media. What the murders became, therefore, was an expression of the methods used to describe and evaluate them, and central to these methods was membership category analysis — the human practice of perceiving people, places, and events as “members” of “categories,” and to use these to explain actions.

This is evident in the various versions comprising the overall story of the Massacre: it was a crime; it was a tragedy; it was a horror story. The killer’s story is also based on his own categorial analysis (he said his victims were “feminists”). The media commentators formulated the significance of the murders in categorial terms: it implicated a wider problem, that of violence against women, and thus the reasons for the murders were shown to be categorial matters.

As a contribution to sociology, and as a demonstration of the significance of ethnomethodology for understanding social life, the book reveals the methodical and particularly categorial character of how sense is made of events such as this and how such methodical and categorial resources are central to human interaction.