The Mathematics of the Modernist Villa: Architectural Analysis Using Space Syntax and Isovists

این کتاب اولین تحلیل دقیق ریاضی از ویژگی‌های اجتماعی، شناختی و تجربی معماری داخلی مدرنیستی را ارائه می‌کند.

جنبش مدرن در معماری، که در نیمه اول قرن بیستم برجسته شد، ممکن است به خاطر فرم‌های کاربردی و زیبایی‌شناسی ماشینی‌اش شهرت داشته باشد، اما همچنین به دنبال به چالش کشیدن شیوه زندگی، درک و تجربه افراد در فضا بود. ساختمان های لودویگ میس ون در روهه نه تنها مینیمالیستی و شفاف بودند، بلکه برای براندازی سلسله مراتب اجتماعی سنتی طراحی شده بودند. مدرنیسم ارگانیک فرانک لوید رایت نه تنها تلاش کرد تا در مورد رابطه ای پاسخگوتر بین طبیعت و معماری مذاکره کند، بلکه شیوه تجربه مردم از فضا را نیز شکل داد. مدرنیسم کالیفرنیایی ریچارد نوترا به طور سنتی به دلیل فرم‌های براق و هندسی‌اش مورد تحسین قرار می‌گیرد، اما قصد او استفاده از طراحی برای حمایت از درک بهتر زمینه بود. غرفه‌های بکر گلن مورکات، که به ظاهر مظهر مدرنیسم منطقه‌ای هستند، در واقع سؤالات مهمی را در مورد ساختار فضایی-اجتماعی معماری مطرح می‌کنند.

این کتاب به جای تمرکز بر فرم یا سبک در مدرنیسم، ویژگی‌های فضایی، اجتماعی و تجربی سی و هفت طرح توسط رایت، میس، نوترا و مورکات را بررسی می‌کند. روش های محاسباتی و ریاضی مورد استفاده برای این منظور از نحو فضا، هندسه ایزوویستی و نظریه گراف استخراج شده است. موضوعات خاصی که مورد بررسی قرار می گیرد عبارتند از: جذابیت حسی و عاطفی فضا و فرم; تغییر ساختارهای اجتماعی و فضایی در برنامه ریزی معماری. راهیابی و درک بصری؛ و رابطه بین فرم و برنامه.

This book presents the first detailed mathematical analysis of the social, cognitive and experiential properties of Modernist domestic architecture.

The Modern Movement in architecture, which came to prominence during the first half of the twentieth century, may have been famous for its functional forms and machine-made aesthetic, but it also sought to challenge the way people inhabit, understand and experience space. Ludwig Mies van der Rohe’s buildings were not only minimalist and transparent, they were designed to subvert traditional social hierarchies. Frank Lloyd Wright’s organic Modernism not only attempted to negotiate a more responsive relationship between nature and architecture, but also shape the way people experience space. Richard Neutra’s Californian Modernism is traditionally celebrated for its sleek, geometric forms, but his intention was to use design to support a heightened understanding of context. Glenn Murcutt’s pristine pavilions, seemingly the epitome of regional Modernism, actually raise important questions about the socio-spatial structure of architecture.

Rather than focussing on form or style in Modernism, this book examines the spatial, social and experiential properties of thirty-seven designs by Wright, Mies, Neutra and Murcutt. The computational and mathematical methods used for this purpose are drawn from space syntax, isovist geometry and graph theory. The specific issues that are examined include: the sensory and emotional appeal of space and form; shifting social and spatial structures in architectural planning; wayfinding and visual understanding; and the relationship between form and program.