The Machinic Unconscious: Essays in Schizoanalysis

دسته بندی: فلسفه
ویرایش:  
نویسندگان: Guattari F.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 366 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 39 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

لس آنجلس: Semiotext(e). 2010. 368 ص. شابک-10: 1584350881; ISBN-13: 978-1584350880. ما قطعاً ناخودآگاهی را داریم که شایسته آن هستیم، ناخودآگاهی برای متخصصان، آماده برای گفتمان نهادینه شده. من ترجیح می‌دهم آن را چیزی ببینم که خود را در اشیای روزمره به دور ما می‌پیچد، چیزی که با مشکلات روزمره، با دنیای بیرون درگیر است. این امر خود ممکن خواهد بود، به روی جامعه، به روی کیهان باز است. . .-- از ناخودآگاه ماشینی: مقالاتی در شیزوآنالیز فلیکس گاتاری در اثر انفرادی مهم خود به نام ناخودآگاه ماشینی (که در اصل در سال 1979 به زبان فرانسه منتشر شد)، شالوده ای را برای یک عمل شناسی عمومی می گذارد که قادر به مقاومت در برابر بردگی نشانه شناختی سوبژکتیویته است. گواتاری با نتیجه گیری اینکه نظریه روانکاوانه به بخشی از نظم اجتماعی سرکوبگر و سرمایه داری تبدیل شده است، در اینجا یک نظریه اسکیزونالیستی را ترسیم می کند تا ساختار سرمایه داری خود را از بین ببرد و این رشته را دوباره روی پای خود بگذارد. گاتاری با ترکیب تحقیقات نظری از حوزه‌های متنوعی مانند سایبرنتیک، نشانه‌شناسی، قوم‌شناسی و اخلاق‌شناسی، بعد «جدلی»، در عین حال فراانسانی، فراجنسی و فراجهانی را به روانکاوی وارد می‌کند که اجتماعی و سیاسی - «ماشین» را نشان می‌دهد. - پتانسیل ناخودآگاه. برای نشان دادن نظریه خود، گاتاری به ادبیات روی می آورد و شیوه های مختلف سوبژکتیوسازی و نشانه گرایی در اثر پروست را در جستجوی زمان از دست رفته تحلیل می کند و رمان را به گونه ای بررسی می کند که گویی در حال انجام یک کاوش علمی به سبک فروید است. یا نیوتن گاتاری که چهره‌های پروست را به‌عنوان ابژه‌های ذهنی انتزاعی ("بیش از قلمرو") ترسیم می‌کند، جدایی بین ادبیات و علم را ترسیم می‌کند و در طول مسیر مفاهیم عمده دلوز-گواتاری مانند "چهره" و "خودداری" را توضیح می‌دهد که در مراحل بعدی بازگشایی می‌شوند. هزار فلات: سرمایه داری و اسکیزوفرنی. پیش از این هرگز به انگلیسی در دسترس نبود، ناخودآگاه ماشینی برای مدت طولانی فصل مفقود شده پروژه ضد ادیپ دلوز و گاتاری بوده است: مهم ترین گسترش سیاسی می 1968 و یکی از مهم ترین مشارکت های فلسفی. از قرن بیستم. ناخودآگاه ماشینی مقدمه: لوگوها یا ماشین های انتزاعی؟
گریز از زبان
مجموعه های بیان، زمینه ها و دگرگونی های عملگرایانه
نشان دهنده صورت، صورت نموداری
زمان تکرارها
نقاط مرجع برای یک اسکیزونالیز
ضمیمه: مولکولی انتقال نشانه ها ترجمه‌های زمان از دست رفته عشق سوان به‌عنوان فروپاشی نشانه‌شناختی
نه مجموعه برای یک رفرین
منطقه های ماشینی یادداشت ها

Los Angeles: Semiotext(e). 2010. 368 p. ISBN-10: 1584350881; ISBN-13: 978-1584350880. We certainly have the unconscious that we deserve, an unconscious for specialists, ready-made for an institutionalized discourse. I would rather see it as something that wraps itself around us in everyday objects, something that is involved with day-to-day problems, with the world outside. It would be the possible itself, open to the socius, to the cosmos . . .--from The Machinic Unconscious: Essays in SchizoanalysisIn his seminal solo-authored work The Machinic Unconscious (originally published in French in 1979), Félix Guattari lays the groundwork for a general pragmatics capable of resisting the semiotic enslavement of subjectivity. Concluding that psychoanalytic theory had become part and parcel of a repressive, capitalist social order, Guattari here outlines a schizoanalytic theory to undo its capitalist structure and set the discipline back on its feet. Combining theoretical research from fields as diverse as cybernetics, semiotics, ethnology, and ethology, Guattari reintroduces into psychoanalysis a “polemical” dimension, at once transhuman, transsexual, and transcosmic, that brings out the social and political--the “machinic”--potential of the unconscious.To illustrate his theory, Guattari turns to literature and analyzes the various modes of subjectivization and semiotization at work in Proust’s In Search of Lost Time, examining the novel as if he were undertaking a scientific exploration in the style of Freud or Newton. Casting Proust’s figures as abstract (“hyper-deterritorialized”) mental objects, Guattari maps the separation between literature and science, elaborating along the way such major Deleuze-Guattarian concepts as “faciality” and “refrain,” which would be unpacked in their subsequent A Thousand Plateaus: Capitalism and Schizophrenia.Never before available in English, The Machinic Unconscious has for too long been the missing chapter from Deleuze and Guattari’s Anti-Oedipus project: the most important political extension of May 1968 and one of the most important philosophical contributions of the twentieth century. The Machinic Unconscious Introduction: Logos or Abstract Machines?
Escaping from Language
Assemblages of Enunciation, Pragmatic Fields and Transformations
Signifying Faciality, Diagrammatic Faciality
The Time of Refrains
Reference Points for a Schizoanalysis
Annex: The Molecular Transition of Signs Refrains of Lost Time Swann's Love as Semiotic Collapse
Nine Assemblages for a Refrain
Machinic Territorialities Notes