The Geochemistry of Manganese and Manganese Nodules in the Ocean

گره‌های منگنز برای اولین بار در 18 فوریه 1803 در کف اقیانوس در 160 مایلی جنوب غربی جزایر قناری در طی اولین سفر منطقی اقیانوسی پیچیده چلنجر کشف شدند. آنها محققان را با شکل غیرمعمول و همچنین با ترکیب شیمیایی غیرعادی خود شگفت زده کردند. با این حال، برای سال‌ها پس از بخش‌ها، آنها صرفاً به عنوان یکی از ترفندهای دریایی عجیب و غریب طبیعت در نظر گرفته می‌شدند. پس از جنگ جهانی دوم، تحقیقات جامعی از اقیانوس جهانی آغاز شد و داده های جدیدی در مورد توزیع گسترده گره های منگنز و ترکیب چند فلزی آنها به دست آمد که دانشمندان را بر آن داشت تا گره ها را یکی از ویژگی های اصلی منطقه عمیق اقیانوسی بدانند. اخیراً، یعنی از دهه 1960، گره‌ها به عنوان یک منبع معدنی بالقوه شناخته شده‌اند، که بررسی آنها با کاهش تدریجی منابع معدنی مستقر در زمین تحریک می‌شود. چندین نسل از دانشمندان از کشورهای مختلف به مشکل اکتشاف گره‌های منگنز در کف اقیانوس کمک کرده‌اند. اگرچه این مشکل مطرح شده است، اما هنوز حل نشده است زیرا به نوبه خود نیازمند بررسی برخی از جنبه های اساسی مانند ترکیب، ماهیت، میزان تجمع گره ها و بازیابی میدان های ندول است. این مشکلات در هزاران مقاله و انتشارات بزرگتر مورد بحث قرار گرفته است. به ویژه به مرو، 1965 مراجعه کنید. شاخ، 1972; مورگنشتاین، 1973; بزروکوف، 1976; گلاسبی، 1977; بیشوف و پایپر، 1979; لالو، 1979; گره های منگنز، 1979; وارنتسف، 1980; کرونان، 1980; گره های منگنز. . . ، 1984، 1986.