The Aztecs at Independence: Nahua Culture Makers in Central Mexico, 1799–1832

زنان و مردان ناهواتلزبان آخرین وصیت‌های خود را در دورانی که عموماً تصور می‌شد سنت مکتوب زبانشان پایان یافته است، به زبان خود باقی گذاشتند. آنها با توصیف دنیای خود در وصیت نامه هایی که در اطراف چرخه های همه گیر جمع شده بودند، به تغییرات عمیق در جمعیت، کاربری زمین و حکومت محلی با شور و نشاط شگفت انگیزی پاسخ دادند.

آزتک ها در استقلال اولین نمای قوم نگاری داخلی را از این جوامع بومی مرکزی مکزیک در دوران انتقالی مهم استقلال ارائه می دهد. Miriam Melton-Villanueva از منابع ناهواتل که قبلاً ناشناخته بودند - عمدتاً آخرین وصیت‌نامه‌ها - استفاده می‌کند تا درک جامعی از جوامع بومی در دوران گذار از دوران استعمار به دوران پسااستعماری ارائه دهد. این کتاب زندگی فرهنگی مردمی را که اکنون ناهواس یا مکزیکا نامیده می‌شوند در قرن نوزدهم توصیف می‌کند – بر اساس گفته‌های خودشان، سوابق مکتوب خودشان. این کتاب از متون بومی ناشناخته، مطالعه‌نشده و ترجمه‌نشده استفاده می‌کند تا جامعه ناهوا را وارد تاریخ کند و اجمالی از زندگی روزمره در اوایل قرن نوزدهم را به تصویر بکشد. بنابراین، آزتک‌ها در استقلال زندگی را در محلی‌ترین سطح توصیف می‌کنند: تبار ناهوا از تشریفات و نگارش، اصناف و جوامع، مردمی که به نوبت جشنواره‌ها را اداره می‌کنند و به آخرین آرزوهای مردگان می‌روند.< /p>

آزتک‌ها در استقلال که با داستان‌ها و خاطرات شخصی آمیخته شده است، مخاطبان عام را به سفری علمی دعوت می‌کند، جایی که از خوانندگان خواسته می‌شود مفاهیم ناهوا و معانی معاصر آن‌ها را تصور کنند که مشکلات مدرن را روشن می‌کند.

Nahuatl-speaking women and men left last wills in their own tongue during an era when the written tradition of their language was generally assumed to have ended. Describing their world in testaments clustered around epidemic cycles, they responded to profound changes in population, land use, and local governance with astonishing vibrancy.

The Aztecs at Independence offers the first internal ethnographic view of these central Mexican indigenous communities in the critical transitional time of Independence. Miriam Melton-Villanueva uses previously unknown Nahuatl-language sources—primarily last wills and testaments—to provide a comprehensive understanding of indigenous societies during the transition from colonial to postcolonial times. The book describes the cultural life of people now called Nahuas or Mexicas in the nineteenth century—based on their own words, their own written records. The book uses previously unknown, unstudied, and untranslated indigenous texts to bring Nahua society into history, fleshing out glimpses of daily life in the early nineteenth century. Thus, The Aztecs at Independence describes life at the most local level: Nahua lineages of ritual and writing, guilds and societies, the people that take turns administering festivals and attending to the last wishes of the dying.

Interwoven with personal stories and memory, The Aztecs at Independence invites a general audience along on a scholarly journey, where readers are asked to imagine Nahua concepts and their contemporary meanings that give light to modern problems.