Televised Legislatures: Political Information Technology and Public Choice

علاقه ما به مطالعه مجالس قانونگذاری تلویزیونی با دو قسمت افزایش یافت. اولین مورد، مجموعه‌ای از رد قطعنامه‌های سنای ایالات متحده بین سال‌های 1984 و 1986 برای اجازه پوشش تلویزیونی زنده جلسات دادگاه بود. دومی در سال 1984 «رابطه Camscam» بود، برچسب رسانه‌ای که به جنگ حزبی بر سر پوشش دوربین جلسات مجلس ایالات متحده داده شد. هر قسمت، اگر هیچ چیز دیگری، شدت احساساتی را که نمایندگان منتخب نسبت به جلسات تلویزیونی احساس می‌کنند، آشکار می‌کرد. تلويزيون قانوني توسط کساني که بيشترين سود و باخت را داشتند، ناديده گرفته نشد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که تماشاگران قانون‌گذاری، «معتادان C-SP AN» به میلیون‌ها نفر و نفوذ دسترسی کابلی به جلسات تلویزیونی در سال 1986 نزدیک به 40 میلیون نفر بود. علاوه بر بینندگان مستقیم، برنامه‌های خبری تلویزیونی به طور فزاینده‌ای از گزیده‌هایی از جلسات تلویزیونی به عنوان پیشرفت ها و منابع برای گزارش های سیاسی. به طور خلاصه، مجالس قانونگذار تلویزیونی توجه بسیار جدیدی را به روند قانونگذاری جلب کرده است. نوآوری و انتشار آکروپولیس الکترونیکی، سیاست را در ایالات متحده متحول کرده است، با این حال، تأثیر آن بر روند دموکراتیک توجه کمی را به خود جلب کرده است، به جز چند روزنامه نگار سیاسی. تمایلات ما به‌عنوان اقتصاددانانی که در سنت انتخاب عمومی کار می‌کنند، ما را به تحلیل چندین سؤال پیرامون تلویزیون سوق داد: جلسات تلویزیونی چه چیزی برای قانون‌گذاران فراهم می‌کند؟ مناقصه های انتخاب مجدد رئیس جمهور چگونه تحت تأثیر قرار می گیرند؟ آیا همه متصدیان منفعت دارند؟ جلسات قانونگذاری چگونه تغییر می کند؟ آیا وضع قوانین تحت تأثیر قرار گرفته است؟ در بیشتر موارد، این سؤالات فقط به صورت گذرا پرداخته بودند.

Our interest in studying televised legislatures was kindled by two episodes. The first was a series of rejections by the U.S. Senate between 1984 and 1986 of resolutions to permit live television coverage of floor proceedings. The second was the 1984 "Camscam affair," the media label given to a partisan war over camera coverage of U.S. House proceedings. Each episode, if nothing else, made plain the intensity of the feelings that elected representatives feel about televised sessions. Legislative television was not taken lightly by those who had the most to gain or lose. Surveys indicate that legislative watchers, "C-SP AN junkies," number in the millions and penetration of cable access to televised sessions numbered nearly 40 million in 1986. In addition to the direct viewers, television news programs increasingly use excerpts from the televised sessions as enhancements and sources for political reporting. Televising legislatures, in short, has attracted much new attention to the process oflegislating. The innovation and diffusion of the electronic Acropolis has transformed politics in the U.S. Yet, its impact on the democratic process has attracted little notice except from a few political journalists. Our predilections as economists working in the public choice tradition led us into the analysis of several questions surrounding television: What do televised sessions provide for legislators? How are incumbent reelection bids affected? Do all incumbents benefit? How are legislative sessions changed? Has the enactment of laws been influenced? For the most part, these questions had received only cursory treatment.