Synthesis and Backward Reference in Husserl’s Logical Investigations

در ششمین تحقیق منطقی، هوسرل معنا، عینیت و معرفت را با توسل به «ترکیب‌های تحقق» تعریف می‌کند: هر کنش هشیاری دارای یک معنا-نیت است که به موجب آن طیفی از شهودهای برآورده‌کننده را پیش‌بینی می‌کند، که سنتز مداوم آن‌ها اشیاء مورد نظر را در مواجهه با تغییرات ظاهری آنها شناسایی می کند. سنتز برای توصیف پدیدارشناختی ضروری است. اما این که بگوییم یک تجربه با تجربه های دیگر ترکیب می شود به چه معناست؟ این تک نگاری یک تحلیل نظری-تفسیری هوسرلی از زمین، مکانیسم ها و نتایج سنتز است. با تمرکز بر تحقیقات منطقی هوسرل، استدلال می‌کنم که سنتز آگاهی باید یک سیستم خود رانده و خود توضیح‌دهنده از اعمال تفسیری باشد که توسط ارجاعات رو به جلو و عقب پیش‌رفته هدایت می‌شود، ساختارهای آن را در حالی که ادامه می‌دهد، پایه‌گذاری می‌کند، و منشأ آن را همان چیزی است که باید وجود داشته باشد. داده شده \"پیشاپیش\". برای این منظور، من یک قرائت دیالکتیکی از مقوله «اشاره به عقب» (zurückweisen) هوسرل که عمدتاً درمان نشده است، توسعه می دهم. درمان مفهوم سنتز هوسرل بر روی کار بعدی هوسرل در سنتز غیرفعال متمرکز شده است. با ترسیم محوریت مفهوم سنتز در تحقیقات منطقی، من نشان می‌دهم که چگونه سنتز اساس نیت‌گرایی است، و همچنین نشان می‌دهد که تداوم مقوله‌های توصیفی که در هوسرل اولیه و متأخر وجود دارد. مقدمه این مطالعه، تاریخچه مدرن مفهوم سنتز را طرحواره‌ای می‌کند و ادبیات ثانویه در مورد مفهوم سنتز هوسرل را مرور می‌کند.

In the sixth Logical Investigation, Husserl defines meaning, objectivity, and knowledge by appealing to "syntheses of fulfilment": each act of conscious­ ness has a meaning-intention whereby it anticipates a range of fulfilling intuitions, whose ongoing synthesis would identify intended objects in the face of their changing appearances. Synthesis is essential to phenomenological description. But what does it mean to say that one experience is combined with others? This monograph is a speculative-exegetical Husserlian analysis of the ground, the mechanisms, and the results of synthesis. Focusing on Husserl's Logical Investigations, I argue that synthesizing consciousness must be a self-propelling, self-explicating system of interpretative acts driven by ongoing forward and backward references, grounding its structures as it proceeds, and positing its origins as that which must have been given "in advance". To this end, I develop a dialectical reading of Husserl's largely untreated category of "referring backward" (zurückweisen). Treatments of Husserl's concept of synthesis have tended to focus on Husserl's later work on passive synthesis. By drawing out the centrality of the concept of synthesis in the Logical Investigations, I show how synthesis is at the foundation of intentionality as such, and also indicate the continuity of descriptive categories that run through both the early and the late Husserl. The Introduction to this study schematizes the modem history of the concept of synthesis, and reviews the secondary literature on Husserl's concept of synthesis.