Sustaining Childhood Natures: The Art of Becoming with Water

این کتاب یادگیری پایداری با کودکان، هنر و آب را در مواد جدید، نوبت بعد از انسان بررسی می‌کند. پرس و جو در مورد اینکه چگونه می توانیم طبیعت کودکی (مان) را حفظ کنیم، فضاهای بین بدن ها و مکان ها به صورت هستی شناختی در گفتگوهای روزانه مورد بررسی قرار می گیرد. نویسنده درباره فلسفه، هنر، آب و فرزندانش می‌پرسد، اگر خودم را حفظ نکنم، چگونه می‌توانم آبراه‌ها را حفظ کنم؟ این کتاب از لحاظ نظری مخل و ​​بازیگوش، فلسفه جدیدی را معرفی می‌کند که فلسفه‌های موجود از نوع مادی جدید و نوع پساانسانی را ترکیب می‌کند. علوم زیست محیطی و هنرها با هم / جدا از هم جمع شده اند تا به شناخت پایداری در شکل نوظهور و رابطه ای آن کمک کنند. در تمام مدتی که این کتاب، به عنوان هنر، خواننده را درگیر می کند و در جریان است - به این ترتیب، خواندن آن به یک تجربه متحول کننده و مراقبه تبدیل می شود. ریتم‌های روزانه هنر، آب و کودکان «با» بودن، خواننده را فراتر از جهت‌گیری‌های آموزش محیطی که بر مفاهیم کمبود و کاهش تمرکز دارد، می‌برد. امکانات جدیدی برای حفظ طبیعت دوران کودکی - برای آنچه در حال تبدیل شدن و نامناسب بودن - در اینجا در فرآیندهای ساختن یک زندگی آکادمیک و روزمره در اوایل مادری پدیدار می شود.

This book examines sustainability learning with children, art and water in the new material, posthuman turn. A query into how we might sustain (our) childhood natures, the spaces between bodies and places are examined ontologically in daily conversations. Regarding philosophy, art, water and her children, the author asks, how can I sustain waterways if I am not sustaining myself?Theoretically disruptive and playful, the book introduces a new philosophy that combines existing philosophies of the new material and posthuman kind. The ecological sciences, and the arts, are drawn together / apart to help recognize sustainability in its emergent, relational form. All the while this book, as art, engages and flows over the reader – as such, reading it becomes a transformative, meditative experience. Daily rhythms of ‘being-with’ art, water and children take the reader beyond orientations of environmental education that focus on notions of lack and reduction. New possibilities for sustaining childhood natures – for what is becoming, and unbecoming – emerge here in the making processes of an academic, everyday life in early motherhood.