Surviving State Terror: Women’s Testimonies of Repression and Resistance in Argentina

نشان افتخاری، جایزه کتاب ممتاز 2019، که توسط بخش جنسیت و جنسیت انجمن جامعه شناسی آمریکا

ارزشمند ذکر، جایزه کتاب ماریسا ناوارو 2019، که توسط شورای مطالعات آمریکای لاتین نیوانگلند (NECLAS) اعطا شده است


تأملی عمیق در مورد خشونت دولتی و بقای زنان

در دهه 1970 و اوایل دهه 80، نیروهای نظامی و امنیتی در آرژانتین فعالان سیاسی، سازمان دهندگان دانشجویی، اتحادیه های کارگری، چریک های چپ و غیره را شکار، شکنجه، زندانی و در بسیاری موارد به قتل رساندند. افرادی که نامشان را «براندازان» می‌دانستند. این دوره با نقض گسترده حقوق بشر، از جمله ناپدید شدن اجباری که به نام امنیت ملی انجام شد، مشخص شد. ترور دولتی زخم عمیقی بر آرژانتین معاصر بر جای گذاشت، اما برای بسیاری از بازماندگان و حتی خود ملت، صحبت درباره این دوره سیاه در تاریخ معاصر دشوار و گاه تابو بوده است.

برای زنانی که انواع بی‌شماری از خشونت‌های فیزیکی، جنسی و عاطفی را در بازداشتگاه‌های مخفی تحمل کردند، انگیزه سکوت در مورد برخی از جنبه‌های اسارت بسیار قوی بوده است. باربارا ساتن در بازمانده از ترور دولتی از انبوهی از شهادت های شفاهی استفاده می کند تا بدن و صدای زنان را در مرکز تحلیل ترور دولتی قرار دهد. این کتاب داستان‌های تکان دهنده‌ای از بقا و مقاومت زنان را به نمایش می‌گذارد، روایت‌های متلاشی‌کننده‌ای که هنوز به طور کامل شنیده نشده، با آنها دست و پنجه نرم کرده و درک نشده است. ساتن با تمرکز بر بدن به عنوان یک موضوع کلیدی، موارد مختلف خشونت علیه زنان، مانند سوء استفاده جنسی و شکنجه توسط مقامات دولتی را بررسی می کند. با این حال، او همچنین از این روایت‌ها استفاده می‌کند تا بررسی کند که چرا برخی از انواع رنج‌های اجتماعی و صدای زنان خاص بیش از دیگران شنیده می‌شود، و چگونه می‌توان آن را در شیوه‌های درک و مشاهده تروما اصلاح کرد. در انجام این کار، ساتون ما را ترغیب می‌کند که به صداهای سیاسی، تجربیات فعالان و دیدگاه‌های زنان بازماندگان برای تغییر اجتماعی توجه کنیم.

با بازگویی نه تنها تجربیات آسیب‌زای زنان، بلکه بر عاملیت تاریخی و سیاسی آن‌ها، دولت بازمانده، تأکید می‌کند. ترور انعکاس عمیقی بر خشونت دولتی، رنج اجتماعی، و انعطاف پذیری انسانی است - چه شخصی و چه جمعی.

Honorable Mention, 2019 Distinguished Book Award, given by the Sex & Gender Section of the American Sociological Association

Honorable Mention, 2019 Marysa Navarro Book Prize, given by the New England Council of Latin American Studies (NECLAS)


A profound reflection on state violence and women’s survival

In the 1970s and early 80s, military and security forces in Argentina hunted down, tortured, imprisoned, and in many cases, murdered political activists, student organizers, labor unionists, leftist guerrillas, and other people branded “subversives.” This period was characterized by massive human rights violations, including forced disappearances committed in the name of national security. State terror left a deep scar on contemporary Argentina, but for many survivors and even the nation itself, talking about this dark period in recent history has been difficult, and at times taboo.

For women who endured countless forms of physical, sexual, and emotional violence in clandestine detention centers, the impetus to keep quiet about certain aspects of captivity has been particularly strong. In Surviving State Terror, Barbara Sutton draws upon a wealth of oral testimonies to place women’s bodies and voices at the center of the analysis of state terror. The book showcases poignant stories of women’s survival and resistance, disinterring accounts that have yet to be fully heard, grappled with, and understood. With a focus on the body as a key theme, Sutton explores various instances of violence toward women, such as sexual abuse and torture at the hands of state officials. Yet she also uses these narratives to explore why some types of social suffering and certain women’s voices are heard more than others, and how this can be rectified in our own practices of understanding and witnessing trauma. In doing so, Sutton urges us to pay heed to women survivors’ political voices, activist experiences, and visions for social change.

Recounting not only women’s traumatic experiences, but also emphasizing their historical and political agency, Surviving State Terror is a profound reflection on state violence, social suffering, and human resilience―both personal and collective.