Surging Democracy: Notes on Hannah Arendt’s Political Thought

یک تجربه واقعاً دموکراتیک از کنش سیاسی امروز چگونه است؟ در این اثر تحریک‌آمیز جدید، آدریانا کاواررو به بحث‌های معاصر درباره رابطه بین دموکراسی، شادی و مخالفت می‌پردازد. کاواررو با تکیه بر درک آرنت از سیاست به عنوان یک تجربه مشارکتی، و همچنین بحث در مورد متون امیل زولا، الیاس کانتی، بوریس پاسترناک، و رولان بارت، همراه با مشارکت جودیت باتلر، دیدگاه جدیدی از دموکراسی را پیشنهاد می‌کند که نه بر اساس خشونت، بلکه بیشتر است. در مورد تجربه خود به خودی از جمع شدن بدن های متعدد در انظار عمومی. کاواررو با بسط مضامین بررسی شده در آثار قبلی، مداخله ای به موقع در تفکر فعلی در مورد ماهیت دموکراسی ارائه می دهد، و پیشنهاد می کند که ظهور آن بر اساس خلاقیت غیرخشونت آمیز قدرتی گسترده، مشارکتی و رابطه ای که به صورت افقی به اشتراک گذاشته می شود و نه عمودی، رشد می کند. از دموکراسی دیجیتال گرفته تا سلفی گرفته تا جنبش‌های اعتراضی معاصر، کاواررو استدلال می‌کند که ما باید در تمرکز خود بر شادی فردی تجدید نظر کنیم و به سمت کشف دوباره احساسات شادی‌بخش تولد از طریق تعامل متقابل برویم. او اصرار می کند: بله، اجازه دهید خوشحال باشیم، اما اجازه دهید این کار را به صورت عمومی، سیاسی، با هم انجام دهیم.

What does a truly democratic experience of political action look like today? In this provocative new work, Adriana Cavarero weighs in on contemporary debates about the relationship between democracy, happiness, and dissent. Drawing on Arendt's understanding of politics as a participatory experience, but also discussing texts by Émile Zola, Elias Canetti, Boris Pasternak, and Roland Barthes, along with engaging Judith Butler, Cavarero proposes a new view of democracy, based not on violence, but rather on the spontaneous experience of a plurality of bodies coming together in public. Expanding on the themes explored in previous works, Cavarero offers a timely intervention into current thinking about the nature of democracy, suggesting that its emergence thrives on the nonviolent creativity of a widespread, participatory, and relational power that is shared horizontally rather than vertically. From digital democracy to selfies to contemporary protest movements, Cavarero argues that we need to rethink our focus on individual happiness and turn toward rediscovering the joyful emotions of birth through plural interaction. Yes, let us be happy, she urges, but let us do so publicly, politically, together.