Stunning, Hibernation, and Calcium in Myocardial Ischemia and Reperfusion

خیره کننده به طور بالقوه یک عارضه مهم خونرسانی مجدد میوکارد است. در مقابل، خواب زمستانی یکی از عوارض مهم ایسکمی میوکارد است. این کتاب دیدگاه‌های متفاوتی را در مورد این موضوعات ارائه می‌کند که از مجموعه‌ای از مقالات بررسی‌شده توسط همتایان که برای اولین بار در داروها و درمان قلبی عروقی و اکنون در این کتاب منتشر شده‌اند، ارائه می‌کند. علاوه بر این، تعداد معینی مقاله مستقیماً برای کتاب دعوت شد.
مقاله مقدماتی توسط یوجین براونوالد است که با کلونر در سال 1982 اصطلاح حیرت‌انگیز میوکارد را معرفی کرد. مفهوم مهم خیره‌کننده از دیدگاه‌های متعددی در مجموعه‌ای از مقالات بررسی شده است که علل تجربی و پیامدهای بالینی را روشن می‌کند. بخش مربوط به خواب زمستانی توسط توباو و رحیم تولا معرفی شده است، دومی اولین بار این مفهوم را در سال 1989 مطرح کرد.
تفاوت بین خیره کننده و خواب زمستانی در این است که خیره کننده اساساً یک اختلال عملکرد پس از ایسکمیک میوکارد است که ماهیت موقتی دارد و رخ می دهد. در زمانی که جریان خون کرونر ظاهرا طبیعی یا فوق طبیعی است. خواب زمستانی، از سوی دیگر، شرایط کاهش فعالیت انقباضی، نتیجه مستقیم ایسکمی مزمن و از این رو نشانه کاهش قابل تحمل جریان خون است. احتمالاً کاهش فعالیت انقباضی قلب در خواب زمستانی کاهش در دسترس بودن اکسیژن («قلب هوشمند رحیم‌تولا») را متعادل می‌کند. این قلب غیرقابل انقباض در خواب زمستانی است و در انتظار بازگشت تابستان پس از زمستان است و هر زمان که خون گرم کرونری بازیابی شد، مایل است دوباره به حالت عادی منقبض شود.
مسلم است که مفاهیم خیره کننده و خواب زمستانی در اینجا باقی مانده اند، آنها دارای ارتباط بالینی هستند یا خواهند داشت، و جستجو برای مناسب ترین تشخیص و درمان برای هر بیماری اکنون در حال انجام است. از این رو، درک بیشتر از کار تجربی که زیربنای این دو شرط است بسیار مناسب است.

Stunning is potentially an important complication of myocardial reperfusion. In contrast, hibernation is an important complication of myocardial ischemia. This book presents different viewpoints on these subjects, taken from a series of peer-reviewed articles which first appeared in Cardiovascular Drugs and Therapy, and now in this book. In addition, a certain number of articles were directly invited for the book.
The introductory article is by Eugene Braunwald, who with Kloner introduced the term myocardial stunning in 1982. The experimental phenomenon had first been described by Heyndrickx et al. This important concept of stunning is examined from a number of points of view in a series of articles which clarify the experimental causes and the clinical implications. The section on hibernation is introduced by Tubau and Rahimtoola, the latter having first propounded the concept in 1989.
The difference between stunning and hibernation is that stunning is essentially a post-ischemic dysfunction of the myocardium, temporary in nature, occurring at a time when coronary blood flow is apparently normal or supranormal. Hibernation, on the other hand, is a condition of reduced contractile activity, the direct result of chronic ischemia and hence a sign of a tolerable reduction in blood flow. Possibly the reduction in contractile activity of the hibernating heart balances the reduction in the oxygen availability (the `smart heart' of Rahimtoola). This non-contractile heart is hibernating, awaiting the return of summer after winter, and willing to contract normally again whenever warm coronary blood is restored.
It is certain that the concepts of stunning and hibernation are here to stay, that they have or will have clinical relevance, and that the search for the most appropriate diagnosis and therapy for each condition is now under way. Hence, a greater understanding of the experimental work which underlies these two conditions is highly appropriate.