Studies in Analogy

جلد حاضر تعدادی از مطالبی را که از زمان ظهور منطق قیاس در سال 1961 در مورد موضوع قیاس نوشته ام را گرد هم آورده است. در آن کتاب سعی کردم تعلیم سنت توماس در مورد نام های مشابه را از برافراشتگی های مختلف بعدی جدا کنم. به نظر من واردات آن را پنهان کرده بود. این کتاب بسیار مورد بازبینی قرار گرفت، نکات مختلفی در آن به درستی مورد نقد قرار گرفت، اما بحث اصلی آن، یعنی اینکه دلالت قیاسی یک امر منطقی است و باید با آن برخورد کرد، اگر اغلب با آن مواجه شد، در نهایت، فکر می‌کنم، باقی ماند. مطالعات گردآوری شده در حال حاضر همان تمرکز را بر آموزش آکویناس منعکس می کند. من بر این عقیده نیستم که توماس آکویناس هر آنچه در مورد مسئله قیاس مهم است، و قطعاً همه چیزهای مهم در مورد مسائلی که آموزه قیاس را برمی انگیزد، گفته نشده است. اما این تصمیم من بود، برای کار شخصی‌ام، ابتدا تا آنجا که می‌توانم به وضوح در رابطه با آموزش توماس دست یابم، و سپس به سراغ نویسندگان دیگر، چه باستان و چه مدرن بروم. من در حال حاضر مشغول بررسی روابط بین کاتیونهای مبهم، قیاس و استعاره در ارسطو هستم. وقتی این مطالعه کامل شد، مشتاقانه به برخی از مشارکت‌های کاملاً جدید در مورد ماهیت زبان دینی خواهم پرداخت. به طور خلاصه، کار حاضر، که به طور کلی امتداد تلاش من برای تفسیر متون تومیستی است، پایان مرحله ای از تحقیق من در مورد مسئله قیاس است.

The present volume brings together a number of things I have written on the subject of analogy since the appearance of The Logic of Analogy in 1961. In that book I tried to disengage St Thomas' teaching on analogous names from various subsequent accretions which, in my opinion, had obscured its import. The book was widely reviewed, various points in it were rightly criticized, but its main argument, namely, that analogical signification is a logical matter and must be treated as such, was, if often confronted, left finally, I think, standing. The studies brought together now reflect the same concentration on the teaching of Aquinas. I am not of the opinion that everything important on the question of analogy, and certainly not everything of importance on those problems which elicit the doctrine of analogy, was said by Thomas Aquinas. But it was my decision, for my personal work, first to achieve as much clarity as I could with respect to the teaching of Thomas, and then to go on to other writers, both ancient and modern. I am currently engaged in working out the relations among equivo­ cation, analogy and metaphor in Aristotle. When that study is com­ pleted, I shall turn eagerly to some quite recent contributions to the nature of religious language. In short, the present work, which is by and large a prolongation of my attempt at an exegesis of Thomistic texts, marks the end of one phase of my research into the problem of analogy.