Strategische Selbstbindung und die Auswirkung von Zeitführerschaft

تعهد به عنوان یک دلبستگی داوطلبانه به تصمیمات رقابتی استراتژیک یک پیش نیاز ضروری برای دستیابی به مزیت های رقابتی پایدار در نظر گرفته می شود. با این حال، از میان گزینه های متعدد موجود، انتخاب استراتژی «درست» یکی از دشوارترین وظایف مدیریت شرکت است. مهمتر از همه، زمان راه اندازی بازار برای موفقیت یا شکست یک شرکت تعیین کننده است.

کلمنس لوفلر از یک مدل دوگانه تئوری بازی برای تجزیه و تحلیل شانس موفقیت استراتژی های تعهد شناخته شده در ادبیات - رهبری زمانی، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و تفویض اختیار تصمیم گیری - تحت شرایط مختلف بازار استفاده می کند. این استراتژی ها را می توان به صورت جداگانه یا ترکیبی در مدل مورد استفاده قرار داد. بیش از همه، نویسنده تعاملات بین تعهدات خود را بررسی می کند و نشان می دهد که به دلایل استراتژیک، منطقی است که تنها یک تعهد را دنبال کنیم. موفقیت یک رهبری زمانی به شدت تحت تأثیر شرایط بازار و توانایی پیروان در واکنش است.

Commitment als freiwillige Bindung an wettbewerbsstrategische Entscheidungen gilt als unerlässliche Voraussetzung für die Erlangung nachhaltiger Wettbewerbsvorteile. Dennoch ist, unter der Menge der zur Verfügung stehenden Möglichkeiten, die Wahl der „richtigen“ Strategie eine der schwierigsten Aufgaben der Unternehmensführung. Vor allem der Zeitpunkt des Marktauftrittes entscheidet maßgeblich über Erfolg und Misserfolg einer Unternehmung.

Clemens Löffler analysiert in einem spieltheoretischen Duopolmodell die Erfolgsaussichten der in der Literatur bekannten Commitmentstrategien Zeitführerschaft, Investitionen in F&E und Entscheidungsdelegation unter unterschiedlichen Marktvoraussetzungen. Diese Strategien können im Modell einzeln oder in Kombination angewendet werden. Der Autor untersucht vor allem die Wechselwirkungen der Selbstbindungen und zeigt, dass es aus strategischen Überlegungen sinnvoll ist, lediglich ein Commitment zu verfolgen. Der Erfolg einer Zeitführerschaft wird dabei stark von den Marktgegebenheiten und der Reaktionsmöglichkeit des Folgers beeinflusst.