Stereotype and Destiny in Arthur Schnitzler’s Prose: Five Psycho-Sociological Readings

کارکرد فراخوانی سرنوشت در عصر سکولاریزه فزاینده وین در اوایل قرن حاضر چه بود؟ با بررسی این پرسش، کلیشه و سرنوشت در نثر آرتور شنیتسلر دیدگاه روانی-جامعه شناختی جدیدی را در مورد آثار روایی آرتور شنیتسلر ارائه می دهد.

در حالی که وین 1900 به عنوان محل بحران در بورس تحصیلی تثبیت شده است، این کتاب بر حضور نیروهایی تمرکز دارد که وجود بحران مذکور را انکار می کنند و برای مهار پتانسیل خرابکارانه و بحرانی آن تلاش می کنند. کلیشه و سرنوشت در متون منثور شنیتزلر به عنوان شکلی از این نیروهای ضد انتقادی ظاهر می شوند. کلکنبروک در خوانش‌هایش نشان می‌دهد که کلیشه و سرنوشت به‌عنوان یک مکانیسم مقابله‌ای به هم مرتبط برای تضاد روان‌شناختی مرکزی مدرنیته عمل می‌کنند: نیاز متناقض به تشخیص همزمان به‌عنوان «عادی» و «ویژه». در حالی که نثر شنیتسلر از طریق مجموعه «کلیشه و سرنوشت» به پرسش‌های اصلی مدرن هویت و سوژه می‌پردازد، خوانش‌های دقیق کلکنبراک همچنین نشان می‌دهد که چگونه متون از نظر زیبایی‌شناختی خود را در سنت ادبی رمانتیسیسم ثبت می‌کنند و به این ترتیب منابع مهمی برای فهم ارائه می‌دهند. بازنمایی های شنیتسلر از سوژه درگیر در سنت های اجتماعی و زیبایی شناختی گسترده تر.

What was the function of the invocation of destiny in the increasingly secularized era of turn-of-the-century Vienna? By exploring this question, Stereotype and Destiny in Arthur Schnitzler's Prose offers a new psycho-sociological perspective on the narrative works of Arthur Schnitzler.

While Vienna 1900 as a site of crisis has been established in the scholarship, this book focuses on the presence of forces that deny the existence of said crisis and work to contain its subversive and critical potential. Stereotype and destiny emerge in Schnitzler's prose texts as a form of these counter-critical forces. In her readings, Kolkenbrock shows that stereotype and destiny serve as an interrelated coping mechanism for a central psychological conflict of modernity: the paradoxical need to be recognized as 'normal' and 'special' at the same time. While, through the complex of "stereotype and destiny," Schnitzler's prose addresses central modern questions of identity and subjecthood, Kolkenbrock's close readings also reveal how the texts inscribe themselves aesthetically in the literary tradition of Romanticism and as such offer crucial sources for understanding Schnitzler's representations of embattled subjecthood within broader social and aesthetic traditions.