Spare the Rod: Punishment and the Moral Community of Schools

Spare the Rod مخالفت می کند که چگونه نظم و انضباط مدرسه به طور فزاینده ای با زندان ها و پلیس ادغام می شود، در عوض آنها برای رویکردی در راستای همسویی با جامعه اخلاقی که مدارس می توانند و باید باشند، استدلال می کنند. /b>

در Spare the Rod، مورخ Campbell F. Scribner و فیلسوف برایان R. Warnick تاریخچه و فلسفه اعمال تنبیه و انضباط آمریکا در مدارس را بررسی می کنند. برای کنکاش در این موضوع بحث برانگیز، ابتدا سؤالاتی درباره معنا می پرسند. مفاهیم انضباط و تنبیه در مدارس در طول زمان چگونه تغییر کرده است؟ آنها قرار است در خدمت چه اهدافی باشند؟ و آنها در مورد فرضیات ما در مورد آموزش چه می توانند به ما بگویند؟ سپس به بررسی توجیهات می پردازند. آیا مربیان مدارس دولتی همیشه در تنبیه یا تنبیه دانش آموزان موجه هستند؟ آیا انضباط و تنبیه برای تربیت اخلاقی دانش آموزان لازم است یا اساساً جایی در تربیت ندارند؟ اگر نوعی تنبیه در مدارس موجه است، چه رهنمودهای اخلاقی باید رعایت شود؟

نویسندگان استدلال می‌کنند که با رشد فزاینده‌ای بوروکراتیک مدارس در قرن گذشته، رسمی کردن سیستم‌های انضباطی و تغییر از تنبیه‌های فیزیکی به اشکال تنبیه فضایی یا ساختاری مانند تعلیق در مدرسه، نظم و انضباط مدرسه نه تنها شبیه به عملیات شده است. زندان ها یا پلیس، اما به طور فزاینده ای با این نهادها ادغام شده است. این تغییرات و ساختارها مسئول خط لوله مدرسه به زندان هستند. آن‌ها نشان می‌دهند که این جابجایی‌ها به جایگاه منحصربه‌فرد مدارس به‌عنوان فضاهای رشد اخلاقی و نظارت بر جامعه بی‌اعتنایی می‌کنند و با محیط رشدی آموزش و پرورش ناسازگار هستند. آن‌ها استدلال می‌کنند آنچه ما به آن نیاز داریم، رویکردی به نظم و تنبیه است که با نوع جامعه اخلاقی که مدارس می‌توانند و باید باشند، تناسب داشته باشد.

Spare the Rod argues against how school discipline is increasingly integrated with prisons and policing, instead they argue for an approach to that aligns with the moral community that schools could and should be.

In Spare the Rod, historian Campbell F. Scribner and philosopher Bryan R. Warnick investigate the history and philosophy of America’s punishment and discipline practices in schools. To delve into this controversial subject, they first ask questions of meaning. How have concepts of discipline and punishment in schools changed over time? What purposes are they supposed to serve? And what can they tell us about our assumptions about education? They then explore the justifications. Are public school educators ever justified in punishing or disciplining students? Are discipline and punishment necessary for students’ moral education, or do they fundamentally have no place in education at all? If some form of punishment is justified in schools, what ethical guidelines should be followed?

The authors argue that as schools have grown increasingly bureaucratic over the last century, formalizing disciplinary systems and shifting from physical punishments to forms of spatial or structural punishment such as in-school suspension, school discipline has not only come to resemble the operation of prisons or policing, but has grown increasingly integrated with those institutions. These changes and structures are responsible for the school-to-prison pipeline. They show that these shifts disregard the unique status of schools as spaces of moral growth and community oversight, and are incompatible with the developmental environment of education. What we need, they argue, is an approach to discipline and punishment that fits with the sort of moral community that schools could and should be.