دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Edgardo Franzosini
سری: Piccola biblioteca Adelphi 643
ISBN (شابک) : 884592775X, 9788845927751
ناشر: Adelphi
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 293 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب تحت نام کاردینال: زبان های خارجی داستان، ادبیات و داستان
در صورت تبدیل فایل کتاب Sotto il nome del Cardinale به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تحت نام کاردینال نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ریپامونتی، او که بود؟ نامی که به گوش بیشتر افراد نمی گوید. یا شاید پژواک مبهمی را بیدار کند که در مه خاطرات مدرسه گم شده است: یکی از منابع Promessi sposi - در واقع، همانطور که خواهیم فهمید، اولین و مهمترین. فرانزوسینی که از نظر او تقریباً به عنوان یک خاطرات damnatio memoriae مجذوب شده بود، پس از سرپرست بودن فدریکو بورومئو – که او را دکتر دل آمبروسیانا نامید، شروع به بررسی دلایل واقعی کرد. و از او در کاخ اسقف اعظم استقبال کرد -، تاریخدان پروتستان، دقیقاً از کاردینال، از \"آزار و شکنجه غرورآمیز\" رنج برد، که هزینه آن چهار سال زندان سخت بود. فرانزوسینی با حفاری در آرشیوها، غربال کردن متون، بازخوانی انواع اسناد، به تدریج حقیقتی متفاوت از اسناد رویه ای را برای ما آشکار می کند که از جادو و جادوگری، کتاب های ممنوعه و نافرمانی صحبت می کنند (و حتی به آن اشاره می کنند. «گناه فجیع لواط»: این که در منشأ همه چیز (همانطور که خود ریپامونتی از زندان می نویسد) یک «واقعیت تحسین برانگیز، باور نکردنی» یا بهتر بگوییم «حقیقت وحشتناک و فجیع» وجود دارد، یعنی این واقعیت وجود دارد که آقایانی وجود دارند که «آرزو دارند». برای به دست آوردن شهرت جاودانه با کارهایی که با دستانی انجام میشود که مال خودشان نیست و نام خود را بر آن میگذارند». حتی اگر این نام مقدسی مانند نام خود فدریکو بورومئو باشد. فرانزوسینی تحقیقات خود را با دستی مطمئن انجام می دهد و با ویرایشی کاملاً سنجیده، طرحی چندصدایی می سازد که در آن تعدادی داستان به هم نزدیک می شوند و تلاقی می کنند. و همچنین به لطف لحن روایی سبک و تلقینکننده - در راستای موضوعی که میخواهد نزدیکتر کند - نقاشی دیواری متراکم و جذابی از کوریای آمبروزی در قرن هفدهم به ما ارائه میدهد.
Ripamonti, chi era costui? Un nome che alle orecchie dei più non dice granché; o forse risveglia una vaga eco, persa nella nebbia dei ricordi scolastici: una delle fonti dei Promessi sposi – in verità, come scopriremo, la prima e la più importante. Incuriosito da quella che gli appariva quasi una damnatio memoriae, Franzosini ha cominciato a indagare sui reali motivi per i quali, dopo essere stato un protégé di Federico Borromeo – che lo nominò Dottore dell’Ambrosiana e lo accolse nel palazzo arcivescovile –, il presbitero-storico abbia subìto, proprio da parte del Cardinale, una «fiera persecuzione», costata quattro anni di carcere duro. Scavando negli archivi, spulciando fra i testi, rileggendo ogni sorta di documenti, Franzosini ci svela a poco a poco una verità diversa da quella delle carte processuali, che parlano di magia e stregoneria, libri proibiti e insubordinazione (e accennano persino al «peccato nefando» di sodomia): che all’origine di tutto ci sia (come scrive dal carcere lo stesso Ripamonti) un «fatto mirabile, incredibile», o piuttosto «orribil e atroce», il fatto cioè che esistano signori i quali «aspirano a guadagnarsi fama immortale con lavori faticati da mani che non sono le loro, ed ai quali appongono il proprio nome». Anche se si tratta di un nome santo come quello dello stesso Federico Borromeo. Franzosini conduce la sua indagine con mano sicura e, con un montaggio perfettamente congegnato, costruisce un intreccio polifonico in cui convergono e si intersecano una quantità di storie; e grazie anche a un tono narrativo leggero e insinuante – conforme alla sfuggente materia che cerca di avvicinare – ci offre un denso, affascinante affresco della curia ambrosiana nel XVII secolo.