دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فلسفه ویرایش: نویسندگان: Cioran. Alain Paruit سری: ISBN (شابک) : 2070729745, 9782070729746 ناشر: Gallimard سال نشر: 2004 تعداد صفحات: 248 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1,012 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Solitude et Destin به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تنهایی و سرنوشت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سیوران بیست ساله بود. بیست سالی که در روزنامه های رومانیایی منتشر کرد، در سال 1931، اولین مقالاتی که در این مجموعه یافت شد. او که یک بلعنده بزرگ فیلسوفان آلمانی بود، کمی به شیوه خودشان اصطلاحات مخصوص به خود را به زبان می آورد، اما، هر چه موضوعات به آن پرداختند، او خودش را زیر سوال برد - با چه پختگی برای عصر او! - بر وضعیت انسانی و او مرزها را عقب زد. از قبل، Cioran که بعداً در فرانسه خواهیم شناخت، شروع به اعلام خود در آنجا کرده بود: ملاحظات متناقض، روشن شدن غیرمنتظره سؤالات مطرح شده، بازی کشتار جمعی با ایده های دریافت شده. تلخی و تمسخر... قبلاً، بدبینی اولیه او موجهای نادر امید را خفه کرده بود، زیرا \"آیا چیزی در این زمین وجود دارد که نتوان آن را زیر سوال برد؟ واقعاً خدا خیلی دور است.\" Cioran قبلاً برای درک بهتر Cioran بعد از آن. آلن پارویت.
« Cioran avait vingt ans. Vingt ans quand il publiait dans les jounaux roumains, en 1931, les premiers articles qu'on trouvera dans ce recueil. Grand dévoreur de philosophes allemands, il jargonnait un peu à leur manière, mais, quels que soient les sujets abordés, il s'interrogeait - avec quelle maturité pour son âge ! - sur la condition humaine et il en reculait les frontières. Déjà, le Cioran que l'on connaîtra par la suite en France commençait à s'annoncer là : considérations paradoxales, éclairage inattendu des questions traitées, jeu de massacre avec les idées reçues. Amertume et dérision… Déjà, son pessimisme foncier étouffait les rares élans porteurs d'espoir, car "y a-t-il sur cette terre quelque chose qui ne puisse pas être remis en question ? Vraiment, Dieu est trop loin." Cioran d'avant, pour mieux comprendre Cioran d'après. » Alain Paruit.