دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: آموزشی ویرایش: نویسندگان: Christine Barras سری: ISBN (شابک) : 9782940371242 ناشر: Eclectica سال نشر: 2012 تعداد صفحات: 190 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب جامعه شناسی ضرب و شتم - تأملی در مورد خشونت معمولی در خانواده: آموزش کتک زدن خشونت تنبیه بدنی تنبیه بدنی
در صورت تبدیل فایل کتاب Sociologie de la fessée - Réflexion sur la violence ordinaire dans la famille به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جامعه شناسی ضرب و شتم - تأملی در مورد خشونت معمولی در خانواده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
موضوع ضرب و شتم تنش بین دو منطق آموزشی متناقض را نشان می دهد، یکی بر اساس گفتار و احترام، دیگری بر اساس نیاز به یک مرجع ساختاری. بدخواهان آن را توهین آمیز و تحقیرآمیز می دانند. مدافعان آن توجیه می کنند که یک روش تا حدی عضلانی کودک را به درونی کردن هنجارها سوق می دهد. یک نظرسنجی ضربتی بین 237 دانش آموز 19 ساله انجام شد. آنها نظر خود را در مورد این عمل، چه در کودکی تجربه کرده یا نه، و در مورد یک گفتمان اجتماعی گاهی مستبدانه، گاهی سهل گیرانه، که از آن خود را به عنوان والدین فرافکنی می کنند، بیان کردند. حتی اگر کتک زدن ممکن است فقط یک تصادف باشد، حرکاتی که خود به خود از بین می روند، بی اهمیت نیستند. ثبت تحصیلی سال گذشته، که توسط جامعه ای که خشونت را کنار نگذاشته است، دامن زده است، زندگی روزمره ما را آزار می دهد. بحث در مورد پیش پاافتادگی اعمال ما شاید اولین قدم برای رهایی از آن باشد. این کتاب هم برای والدین پریشان و هم برای متخصصانی که به دنبال استدلال هستند، سرنخهایی ارائه میدهد. --- شرکت ما یک مدل آموزشی مبتنی بر ارتباطات، شفافیت و احترام به فرد را تشویق می کند. این به ویژه کار F. Dolto است که این امکان را فراهم کرده است که نه تنها از ارزش، بلکه از ویژگی ها و مهارت های هر فرد از همان روزهای اول زندگی آگاه شویم. این چشم انداز از آموزش و پرورش، پیشرفت عظیمی را در مواجهه با آموزش به اصطلاح سنتی ایجاد می کند. این، در واقع، گاهی چهرهی آموزشی سیاه را به خود میگیرد، بدرفتاریهایی که توسط یک گروه اجتماعی مشروعیت مییابد، با هدف شکستن کودک بهگونهای که او به مردی کارکشته تبدیل میشود و در صورت تسلیم، قادر به پذیرش و بازتولید آنچه رنج میکشد. چیزی که وضعیت امروز را برای مربیان پیچیده می کند، همزیستی نیمه ناخودآگاه و اغلب تلخ بین این دو مدل آموزشی متناقض است. اولی مبتنی بر فرهنگ پاسخ است، دومی بر اساس فرهنگ سؤال. در طول سال ها، جایگزینی یکی با دیگری جزئی، با مرزهای مبهم، با پیشرفت ها و پسرفت ها بوده است. رسانه ها با بحث در مورد مزایای یک نوع آموزش و خطرات نوع دیگر، اطلاعات زیادی را ارائه می دهند و هر یک از طرفین سوء استفاده ها و افراط های دیگری را کاریکاتور می کنند. برای به چالش کشیدن این دستورات آموزشی متناقض، یک نظرسنجی در مورد ضرب و جرح در میان 237 دانشجوی 18 یا 19 ساله دانشگاه مونس (بلژیک) انجام دادم. از طریق پرسشنامه ای که آنها را سرگرم و شگفت زده کرد، از آنها خواستم نظر خود را در مورد این عمل بیان کنند، خواه آن را در کودکی تجربه کرده باشند یا نه، و در مورد یک گفتمان اجتماعی گاهی مستبدانه، گاهی سهل گیرانه، که از آن به عنوان والدین فراخوانی می کنند. موضوع ضرب و شتم تنش بین دو ایدئولوژی آموزشی را نشان می دهد که اغلب با تعلق به یک طبقه اجتماعی مرتبط است. کتک زدن واکنش های بسیار قطبی را برمی انگیزد. بدخواهان آن را توهین آمیز و تحقیرآمیز می دانند، با توجه به اینکه قوی از ضعیف سوء استفاده می کند. مدافعان آن ادعای معروف «کسی که خوب دوست دارد خوب تنبیه میکند» را ادعا میکنند و توجیه میکنند که یک روش تا حدی عضلانی کودک را به درونی کردن استانداردهایی که خوب میدانند سوق میدهد. حتی اگر کتک زدن ممکن است فقط یک تصادف باشد، حرکاتی که خود به خود از بین می روند هرگز بی اهمیت نیستند. ثبت تحصیلی سال گذشته، که توسط جامعه ای که هرگز خشونت را کنار نگذاشته است، تقویت شده است، مانند یک روح زندگی روزمره ما را آزار می دهد. بحث در مورد پیش پاافتادگی اعمال ما شاید اولین قدم برای رهایی از آن باشد.
Le thème de la fessée illustre une tension entre deux logiques éducatives contradictoires, l’une fondée sur la parole et le respect, l’autre sur la nécessité d’une autorité structurante. Ses détracteurs la jugent abusive et humiliante. Ses défenseurs justifient qu’une méthode un peu musclée amène l’enfant à intérioriser des normes. Une enquête sur la fessée a été réalisée auprès de 237 étudiants de 19 ans. Ils ont donné leur avis sur cette pratique vécue ou non en tant qu’enfants, et sur un discours sociétal tantôt autoritaire, tantôt permissif, à partir duquel ils se projettent en tant que parents. Même si la fessée peut n’être qu’un accident de parcours, les gestes qui partent tout seuls ne sont pas anodins. Le registre éducatif d’autrefois, alimenté par une société qui n’a pas abandonné la violence, hante notre quotidien. Mettre en débat la banalité de nos pratiques est peut-être un premier pas pour s’en libérer. Ce livre propose des pistes tant pour les parents désemparés que pour les professionnels en quête d'arguments. --- Notre société encourage un modèle éducatif fondé sur la communication, la transparence et le respect de la personne. Ce sont notamment les travaux de F. Dolto qui ont permis de prendre conscience non seulement de la valeur, mais de la spécificité et des compétences de chacun dès les premiers jours de la vie. Cette vision de l’éducation constitue un progrès immense face à une éducation dite traditionnelle. Celle-ci, en effet, prend parfois le visage de la pédagogie noire, maltraitance légitimée par un groupe social, destinée à briser l’enfant pour qu’il devienne un homme aguerri et capable, s’il se soumet, d’accepter et de reproduire ce qu’il a subi. Ce qui rend la situation d’aujourd’hui complexe pour les éducateurs, c’est la cohabitation partiellement inconsciente, souvent grinçante, entre ces deux modèles éducatifs contradictoires. Le premier se fonde sur une culture de la réponse, le second sur une culture de la question. Au cours des années, la substitution de l’un par l’autre a été partielle, avec des frontières brouillées, avec des avancées et des régressions. Les médias apportent une information surabondante en argumentant les bienfaits d’un type d’éducation et les dangers de l’autre, chacun des camps caricaturant les dérives et les excès de l’autre. Pour mettre en débat ces injonctions éducatives contradictoires, j’ai réalisé une enquête sur la fessée auprès de 237 étudiants de l’Université de Mons (Belgique), âgés de 18 ou 19 ans. Par un questionnaire qui les a amusés et surpris, je leur ai demandé de donner leur avis sur cette pratique qu’ils ont vécue ou non en tant qu’enfants, et sur un discours sociétal tantôt autoritaire, tantôt permissif, à partir duquel ils se projettent en tant que parents. Le thème de la fessée illustre bien une tension entre deux idéologies éducatives souvent liées à l’appartenance à une classe sociale. La fessée suscite des réactions extrêmement polarisées. Ses détracteurs la jugent abusive et humiliante, si l’on considère que le fort abuse du plus faible. Ses défenseurs se réclament du célèbre «Qui aime bien châtie bien», justifiant qu’une méthode un peu musclée amène l’enfant à intérioriser des normes jugées bonnes. Même si la fessée peut n’être qu’un accident de parcours, les gestes qui partent tout seuls ne sont jamais anodins. Le registre éducatif d’autrefois, alimenté par une société qui n’a jamais abandonné la violence, hante notre quotidien comme un fantôme. Mettre en débat la banalité de nos pratiques est peut-être un premier pas pour s’en libérer.
Sommaire : Préface de Daniel Bernard Avant-propos CHAPITRE 1 – L’éducation face aux fantômes du passé CHAPITRE 2 – La maltraitance, légitime ou hors-la-loi CHAPITRE 3 – La famille-spectacle CHAPITRE 4 – La famille-éprouvette CHAPITRE 5 – Le discours sur la fessée CHAPITRE 6 – La fessée érotique CHAPITRE 7 – Les parents peuvent-ils changer ? Annexes Bibliographie Sites Internet concernant le soutien à la parentalité Table des matières