School Lunch Politics: The Surprising History of America’s Favorite Welfare Program

چه بچه‌ها غذاهایی را که در آنجا سرو می‌شود دوست دارند یا از آن متنفرند، اتاق ناهار مدرسه آمریکایی صحنه یکی از محبوب‌ترین و در عین حال معیوب‌ترین برنامه‌های رفاه اجتماعی در تاریخ کشور ما است. سیاست ناهار مدرسه این بخش پیچیده و جذاب از فرهنگ آمریکایی را پوشش می دهد، از خاستگاه آن در علم تغذیه اوایل قرن بیستم، از طریق ایجاد برنامه ملی ناهار مدرسه در سال 1946، تا تبدیل وعده های غذایی مدرسه به یک برنامه فقر در دهه های 1970 و 1980. سوزان لوین به بررسی سیاست و فرهنگ غذا می پردازد. به طور خاص، چه کسی تصمیم می‌گیرد که کودکان آمریکایی چه بخورند، چه سیاست‌هایی از آن تصمیم‌ها ایجاد می‌شود، و چگونه این سیاست‌ها ممکن است بهتر اجرا شوند.

حتی در حال حاضر، برنامه ناهار مدرسه همچنان مشکل‌ساز است، یک عمل شعبده بازی بین مدرن. باورهای مربوط به غذا، علم تغذیه و رفاه عمومی. لوین به وابستگی منوی برنامه ها به کالاهای مازاد کشاورزی بیش از نیازهای تغذیه ای کودکان اشاره می کند، و او موانع سیاست سیاسی را مورد بحث قرار می دهد که باعث محدود شدن تعداد کودکان دریافت غذا و ارائه خدمات به کودکان شده است. اما او همچنین نشان می‌دهد که چرا برنامه ناهار مدرسه تقریباً از تمام ابتکارات رفاهی فدرال در قرن بیستم پیشی گرفته است. در بحبوحه خصوصی‌سازی، کاهش بودجه فدرال، و دستورالعمل‌های تغذیه‌ای مشکوک که حتی سس گوجه فرنگی ممکن است به عنوان یک سبزی طبقه‌بندی شود، این برنامه همچنان محبوب است و به کودکانی که در غیر این صورت گرسنه می‌شوند غذا می‌دهد.

همانطور که سیاستمداران و رسانه‌ها صحبت می‌کنند. درباره یک اپیدمی ملی چاقی، سیاست ناهار مدرسه ورود به موقع به بحث های سیاست غذایی است که سلامت، رفاه و برابری آمریکا را شکل می دهد.

Whether kids love or hate the food served there, the American school lunchroom is the stage for one of the most popular yet flawed social welfare programs in our nation's history. School Lunch Politics covers this complex and fascinating part of American culture, from its origins in early twentieth-century nutrition science, through the establishment of the National School Lunch Program in 1946, to the transformation of school meals into a poverty program during the 1970s and 1980s. Susan Levine investigates the politics and culture of food; most specifically, who decides what American children should be eating, what policies develop from those decisions, and how these policies might be better implemented.

Even now, the school lunch program remains problematic, a juggling act between modern beliefs about food, nutrition science, and public welfare. Levine points to the program menus' dependence on agricultural surplus commodities more than on children's nutritional needs, and she discusses the political policy barriers that have limited the number of children receiving meals and which children were served. But she also shows why the school lunch program has outlasted almost every other twentieth-century federal welfare initiative. In the midst of privatization, federal budget cuts, and suspect nutritional guidelines where even ketchup might be categorized as a vegetable, the program remains popular and feeds children who would otherwise go hungry.

As politicians and the media talk about a national obesity epidemic, School Lunch Politics is a timely arrival to the food policy debates shaping American health, welfare, and equality.