Röntgendiagnostik des Herzens und der Grossen Gefässe

نسخه دوم آلمانی این کتاب دوازده سال پیش منتشر شد و مدتهاست که چاپ نشده است. هنگامی که به اصرار علاقه مندان و ناشر، نویسنده تصمیم به انتشار چاپ سوم گرفت، از نیاز به بازنگری کامل کتاب آگاه شد. دیدگاه‌ها در مورد فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی اندام‌های گردش خون و گردش خون ریوی در این سال‌ها دستخوش تغییرات قابل‌توجهی شده بود که نمی‌توانست بدون تأثیر بر تشخیص اشعه ایکس باقی بماند. از سوی دیگر، تشخیص اشعه ایکس همچنین از طریق توسعه آنژیوکاردیوگرافی و آنژیوکاردیوگرافی، و همچنین از طریق جمع آوری مقدار زیادی از مواد مشاهداتی که از نظر بالینی مواجه شده و از نظر آناتومیک تأیید شده اند، به گسترش دانش آسیب شناسی سیستم گردش خون کمک کرده است. فونوکاردیوگرافی، تعیین فشار همودینامیک و کشش گازهای خون در قلب و نواحی مختلف عروقی و همچنین روش رقیق‌سازی رنگ منجر به اصلاح غیرمنتظره‌ای در تشخیص قلب شده است. یافته‌های تعیین‌شده به این ترتیب امکان بررسی یافته‌های اشعه ایکس را با توجه به قطعیت آنها باز کرد.

Die zweite deutsche Auflage dieses Buches ist vor zwölf Jahren erschienen und seit langem vergriffen. Als sich der Verfasser auf Drängen interessierter Kreise und des Verlages zu einer dritten Auflage entschlossen hatte, war er sich daher über die Notwendigkeit einer gründlichen Revision des Buches im klaren. Die Anschauungen über die Physiologie und Pathophysiologie der Kreislauforgane und des Lungen­ kreislaufs hatten gerade in diesen Jahren bedeutende Wandlungen erfahren, die nicht ohne Einfluß auf die Röntgendiagnostik bleiben konnten. Anderseits hatte auch die Röntgendiagnostik von sich aus durch die Entwicklung der Angio- und Angio­ kardiographie, sowie durch die Sammlung eines ungeheuren, mit der Klinik konfron­ tierten und anatomisch verifizierten Beobachtungsgutes zur Erweiterung der Kennt­ nisse über die Pathologie des Kreislaufs beigetragen. Die Phonokardiographie, die Bestimmung der hämodynamischen Drucke und der Spannung der Blutgase im Herzen und in verschiedenen Gefäßgebieten, sowie die Farbstoffverdünnungsmethode haben zu einer ungeahnten Verfeinerung der Herz­ diagnostik geführt. Die auf diesen Wegen ermittelten Befunde eröffneten die Möglichkeit, die Röntgenbefunde hinsichtlich ihrer Beweiskraft einer Kontrolle zu unterziehen.