Risiko, Anreiz und Kontrolle: Principal-Agent-Theorie Einführung und Verbindung mit dem Delegationswert-Konzept

وقتی تصمیم‌ها تفویض می‌شوند، اختیار تفویض‌کننده با مشکل اعطای مشوق‌های مثبت مواجه می‌شود که در آن تصمیم‌گیرنده دقیقاً زمانی که در راستای منافع مقام تصمیم می‌گیرد، به مزایای شخصی دست می‌یابد. از آنجایی که ایجاد سیستم های تشویقی مبتنی بر مبانی ارزیابی که مشاهده آنها دشوار یا غیرممکن است، منطقی نیست، و از آنجایی که سیستم های تشویقی معمولاً باید زمانی طراحی شوند که انتظارات نامطمئنی در مورد پیامدهای آنها وجود داشته باشد، ارتباط نزدیکی بین ریسک وجود دارد. انگیزه و کنترل که کار است باید بررسی شود. تمرکز بر روی این مسئله است که چگونه (پارتو) "عملکردهای پاداش" بهینه را می توان در موقعیت های مختلف تصمیم گیری تعیین کرد، چگونه اینها به عوامل تعیین کننده مربوطه خود بستگی دارند و به چه نتایجی (می توانند) منجر شوند. \"رویکرد عامل اصلی\" و \"مفهوم ارزش تفویض اختیار\" به عنوان پارادایم های راهنما برای نمایندگی ها عمل می کنند. سعی شده است مشکلات و رویکردهای آنها برای حل آنها مرتبط شود.

Bei Delegation von Entscheidungen stellt sich für die delegierende Instanz das Problem, positive Anreize zu gewähren, bei denen der Entscheidungsträger genau dann persönliche Vorteile erzielt, wenn er im Sinne der Instanz entscheidet. Da es nicht sinnvoll ist, Anreizsysteme zu etablieren, die auf nicht oder nur schwer beobachtbaren Bemessungsgrundlagen beruhen, und da Anreizsysteme in der Regel bei unsicheren Erwartungen über ihre Konsequenzen konzipiert werden müssen, besteht zwischen Risiko, Anreiz und Kontrolle ein enger Zusammenhang, der in der Arbeit untersucht werden soll. Im Vordergrund steht dabei das Problem, wie in unterschiedlichen Entscheidungssituationen (pareto-)optimale "Belohnungsfunktionen" ermittelt werden können, wie diese von ihren jeweiligen Determinanten abhängen und zu welchen Ergebnissen sie führen (können). Als Leitparadigmen der Darstellungen dienen dabei der "Principal-Agent-Ansatz" und das "Delegationswertkonzept". Es wird versucht, ihre Problemstellungen und Lösungsansätze miteinander zu verbinden.