Research Collaboration and Team Science: A State-of-the-Art Review and Agenda

امروزه در بیشتر زمینه‌های علمی و فنی، بیش از 90 درصد از مطالعات و انتشارات تحقیقاتی مشترک هستند، که اغلب منجر به تحقیق و توسعه برنامه‌های تجاری با تأثیرگذاری بالا می‌شود، همانطور که در ثبت اختراع منعکس می‌شود. امروزه در بسیاری از زمینه های علمی، همکاری یک اولویت نیست، بلکه به معنای واقعی کلمه، یک پیش نیاز کار است. هدف این کتاب بررسی و نقد بورسیه رو به رشد در زمینه همکاری های پژوهشی است. نویسندگان به دنبال شناسایی شکاف‌ها در تئوری و تحقیق و شناسایی راه‌هایی هستند که از طریق آنها می‌توان از تحقیقات موجود برای بهبود خط مشی عمومی برای همکاری و بهبود مدیریت سطح پروژه همکاری‌ها با استفاده از نظریه سرمایه انسانی علمی و فنی (STHC) به عنوان چارچوب استفاده کرد.

به طور کلی، STHC مجموع دانش، مهارت ها و منابع علمی، فنی و اجتماعی است که در یک فرد خاص تجسم یافته است. این هم موهبت های سرمایه انسانی، مانند آموزش و پرورش رسمی و روابط اجتماعی و پیوندهای شبکه ای است که دانشمندان و استفاده کنندگان از علم را به هم پیوند می دهد. STHC شامل سرمایه انسانی است که مجموعه منحصر به فرد منابعی است که فرد برای کار خود و تلاش های مشترک به ارمغان می آورد. به طور کلی، مدل‌های سرمایه انسانی جدا از مدل‌های سرمایه اجتماعی توسعه یافته‌اند، اما در عمل علم و رشد شغلی دانشمندان، این دو به راحتی از هم جدا نمی‌شوند.

با استفاده از یک مدل چند عاملی، این کتاب به بررسی می‌پردازد. عوامل مختلف مؤثر بر نتایج همکاری، با توجه ویژه به عوامل نهادی مانند روابط صنعت و دانشگاه و ظهور مراکز تحقیقاتی دانشگاهی در مقیاس بزرگ.

Today in most scientific and technical fields more than 90% of research studies and publications are collaborative, often resulting in high-impact research and development of commercial applications, as reflected in patents. Nowadays in many areas of science, collaboration is not a preference but, literally, a work prerequisite. The purpose of this book is to review and critique the burgeoning scholarship on research collaboration. The authors seek to identify gaps in theory and research and identify the ways in which existing research can be used to improve public policy for collaboration and to improve project-level management of collaborations using Scientific and Technical Human Capital (STHC) theory as a framework.

Broadly speaking, STHC is the sum of scientific and technical and social knowledge, skills and resources embodied in a particular individual. It is both human capital endowments, such as formal education and training and social relations and network ties that bind scientists and the users of science together. STHC includes the human capital which is the unique set of resources the individual brings to his or her own work and to collaborative efforts. Generally, human capital models have developed separately from social capital models, but in the practice of science and the career growth of scientists, the two are not easily disentangled.

Using a multi-factor model, the book explores various factors affecting collaboration outcomes, with particular attention on institutional factors such as industry-university relations and the rise of large-scale university research centers.