Rescuing Our Roots: The African Anglo-Caribbean Diaspora in Contemporary Cuba

" بینش ارزشمندی را در مورد تاریخ و زندگی کوبایی‌هایی ارائه می‌دهد که ریشه‌های خود را در دریای کارائیب-انگلو ردیابی می‌کنند." - رابرت ویتنی، نویسنده دولت و انقلاب در کوبا: بسیج توده‌ای و تغییرات سیاسی، 1920-1940< /I>
 
«یک قطعه گمشده به ادبیات موجود در مورد تجدید فعالیت سیاهپوستان در کوبا اضافه می‌کند، در حالی که پیوندها و شکاف‌های بین جامعه قبل و بعد از ۱۹۵۹ را نشان می‌دهد.» - دوین اسپنس بنسون، دانشگاه ایالتی لوئیزیانا
 
در اوایل قرن بیستم، کارگرانی از هند غربی بریتانیا به کوبا مهاجرت کردند که جذب فرصت های شغلی شدند. جوامع انگلیسی-کارائیب شکوفا شدند، اما پس از سال 1959، بسیاری از مؤسسات فرهنگی آنها برچیده شدند: انقلاب حکم کرد که به نام اتحاد، هیچ کوبایی خط فاصله وجود نخواهد داشت. این کتاب نگاهی قوم‌نگاری به نوادگان آنها می‌گرداند که - در دوره ویژه در دهه 1990 - برای "نجات ریشه‌های خود" با احیای انجمن‌های قومی خود و برقراری مجدد روابط در خارج از جزیره حرکت کردند.
            
بر اساس Queley J. کار میدانی در سانتیاگو و گوانتانامو، نجات ریشه های مابه شکل گیری هویت محلی و منطقه ای و همچنین سیاست های نژادی در کوبای انقلابی می پردازد. کوئیلی استدلال می کند که از آنجایی که این جزیره تا حدی به دلیل ظهور اقتصاد دوگانه و اتکا به گردشگری، تجدید قوا در نژادپرستی را تجربه کرد، کوبایی های انگلیسی-کارائیب جوامع خود را احیا کردند و به دنبال ارتباطات فراملی نه تنها به امید حمایت مادی، بلکه به دنبال آن بودند. ارتباط بین سیاهی، حقارت و بداخلاقی را به چالش بکشید. میل آنها برای تحرک اجتماعی، مشارکت سیاسی و وضعیت اقتصادی بهتر در کنار مبارزه برای احترام سیاه‌پوستان عمل می‌کرد.
برخلاف اکثر مطالعات روی سیاه‌پوستان کوبایی، که بر مذهب آفریقایی-کوبایی یا فرهنگ عامه تمرکز دارند، تحقیقات نافذ کویلی پیشنهاد می‌کند. دیدگاهی از استراتژی ها و شیوه های تعلق سیاهان که از مرزهای ایدئولوژیک، زمانی و مکانی فراتر می روند.

“Provides invaluable insight into the histories and lives of Cubans who trace their origins to the Anglo-Caribbean.”—Robert Whitney, author of State and Revolution in Cuba: Mass Mobilization and Political Change, 1920–1940
 
“Adds a missing piece to the existing literature about the renewal of black activism in Cuba, all the while showing the links and fractures between pre- and post-1959 society.”—Devyn Spence Benson, Louisiana State University
 
In the early twentieth century, laborers from the British West Indies immigrated to Cuba, attracted by employment opportunities. The Anglo-Caribbean communities flourished, but after 1959, many of their cultural institutions were dismantled: the revolution dictated that in the name of unity there would be no hyphenated Cubans. This book turns an ethnographic lens on their descendants who—during the Special Period in the 1990s—moved to “rescue their roots” by revitalizing their ethnic associations and reestablishing ties outside the island.
           
Based on Andrea J. Queeley’s fieldwork in Santiago and Guantánamo, Rescuing Our Roots looks at local and regional identity formations as well as racial politics in revolutionary Cuba. Queeley argues that, as the island experienced a resurgence in racism due in part to the emergence of the dual economy and the reliance on tourism, Anglo-Caribbean Cubans revitalized their communities and sought transnational connections not just in the hope of material support but also to challenge the association between blackness, inferiority, and immorality. Their desire for social mobility, political engagement, and a better economic situation operated alongside the fight for black respectability.
           
Unlike most studies of black Cubans, which focus on Afro-Cuban religion or popular culture, Queeley’s penetrating investigation offers a view of strategies and modes of black belonging that transcend ideological, temporal, and spatial boundaries.