Regional Fictions: Culture and Identity in Nineteenth-Century American Literature

از میان بسیاری، یکی-e pluribus unum- شعار ملت آمریکاست، و تناقضی را که استفانی فوت به طرز ماهرانه ای در داستان های منطقه ای شناسایی می کند، به خوبی خلاصه می کند. منطقه گرایی، ژانری که ظاهراً ناسیونالیسم را به چالش می کشد یا جایگزینی برای آن ارائه می دهد، در واقع مشخصه و شاید حتی تعریف کننده حس ملی بودن آمریکایی است.
    به طور خاص، فوت استدلال می کند که شخصیت ها، گویش ها و لهجه های محلی رنگارنگ که رمان های منطقه گرا را مشخص کرده است. داستان‌های کوتاه اواخر قرن نوزدهم کلید تبدیل این ژانر از تفاوت‌های سیاسی به‌ظاهر خطرناک - مانند آنچه توسط کشاورزان ناراضی غرب میانه یا اتباع خارجی سرکش - به تفاوت‌های فرهنگی جذاب ارائه می‌شد، بود. او ادعا می‌کند که بسیاری از ارزشمندترین باورها درباره ارزش هویت‌های محلی که امروزه در ایالات متحده وجود دارد، در گفتمان‌های این داستان منطقه‌ای قابل ردیابی است، و او استدلال‌های خود را با بررسی‌های دقیق از کار سارا اورن جویت، هملین گارلند نشان می‌دهد. ، گرترود آترتون، جورج واشنگتن کیبل، جیکوب ریس و دیگران. با گسترش تعاریف نوشتار منطقه‌ای و قلمرو تخیلی آن، داستان‌های منطقه‌ای فراتر از نقد ادبی حرکت می‌کند و درباره ایدئولوژی هویت ملی، محلی، قومی و نژادی اظهارنظر می‌کند.

Out of many, one—e pluribus unum—is the motto of the American nation, and it sums up neatly the paradox that Stephanie Foote so deftly identifies in Regional Fictions. Regionalism, the genre that ostensibly challenges or offers an alternative to nationalism, in fact characterizes and perhaps even defines the American sense of nationhood.
    In particular, Foote argues that the colorful local characters, dialects, and accents that marked regionalist novels and short stories of the late nineteenth century were key to the genre’s conversion of seemingly dangerous political differences—such as those posed by disaffected Midwestern farmers or recalcitrant foreign nationals—into appealing cultural differences. She asserts that many of the most treasured beliefs about the value of local identities still held in the United States today are traceable to the discourses of this regional fiction, and she illustrates her contentions with insightful examinations of the work of  Sarah Orne Jewett, Hamlin Garland, Gertrude Atherton, George Washington Cable, Jacob Riis, and others. Broadening the definitions of regional writing and its imaginative territory, Regional Fictions moves beyond literary criticism to comment on the ideology of national, local, ethnic, and racial identity.