Recovering Armenia: The Limits of Belonging in Post-Genocide Turkey

بازیابی ارمنستان اولین مطالعه عمیق درباره عواقب نسل کشی ارامنه در سال 1915 و ارامنه باقیمانده در ترکیه را ارائه می دهد. پس از جنگ جهانی اول، زمانی که قدرت های پیروز متفقین سرزمین های عثمانی را اشغال کردند، بازماندگان ارمنی با خوش بینی به ایجاد ارمنستان مستقل به زادگاه خود بازگشتند. اما مقاومت ترکیه پیروز شد و تا سال 1923 متفقین عقب نشینی کردند، جمهوری ترکیه تأسیس شد و ارمنی ها دوباره برای بازسازی جوامع خود در کشوری که هنوز آنها را خائن می دانست، رها شدند. لرنا اکمکچی اوغلو به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه ارامنه هویت خود را در این شرایط سیاسی به شدت در حال تغییر بازیابی کردند.

اکمکچی اوغلو با خواندن متون و تصاویر ارمنی تولید شده در استانبول از پایان جنگ جهانی اول تا اوایل دهه 1930، صدایی به برجسته ترین شخصیت های عمومی جامعه می دهد. به ویژه هایگانوش مارک، فعال، فمینیست، و سردبیر مجله بانفوذ های گین. این شخصیت‌های عمومی ارمنستانی را بیان می‌کردند که از طریق تفاوت‌های جنسیتی حفظ می‌شد و زنان نقش اصلی را در حفظ سنت‌ها، حافظه و زبان مادری در خانه داشتند. اما حتی زمانی که زنان به خاطر نقش‌های سنتی‌شان تجلیل می‌شدند، یک جنبش فمینیستی قوی فرصتی برای رهبری در جامعه پیدا کرد. در نهایت، کتاب این پارادوکس را بررسی می‌کند: چگونه کسی می‌تواند ارمنی و فمینیست در ترکیه پس از نسل‌کشی باشد، در حالی که از طریق قوانین و مقررات مختلف آن، راه کلیدی ارامنه برای حفظ هویت خود از طریق نقش‌های سنتی جنسیتی بود.

Recovering Armenia offers the first in-depth study of the aftermath of the 1915 Armenian Genocide and the Armenians who remained in Turkey. Following World War I, as the victorious Allied powers occupied Ottoman territories, Armenian survivors returned to their hometowns optimistic that they might establish an independent Armenia. But Turkish resistance prevailed, and by 1923 the Allies withdrew, the Turkish Republic was established, and Armenians were left again to reconstruct their communities within a country that still considered them traitors. Lerna Ekmekcioglu investigates how Armenians recovered their identity within these drastically changing political conditions.

Reading Armenian texts and images produced in Istanbul from the close of WWI through the early 1930s, Ekmekcioglu gives voice to the community's most prominent public figures, notably Hayganush Mark, a renowned activist, feminist, and editor of the influential journal Hay Gin. These public figures articulated an Armenianess sustained through gendered differences, and women came to play a central role preserving traditions, memory, and the mother tongue within the home. But even as women were being celebrated for their traditional roles, a strong feminist movement found opportunity for leadership within the community. Ultimately, the book explores this paradox: how someone could be an Armenian and a feminist in post-genocide Turkey when, through its various laws and regulations, the key path for Armenians to maintain their identity was through traditionally gendered roles.