Racial Immanence: Chicanx Bodies beyond Representation

چگونگی، چرایی و چیستی فرهنگ معاصر شیکانکس، از جمله پانک راک، داستان های ادبی، عکاسی، گورهای دسته جمعی، و هنر اینستالیشن دیجیتال و تجربی را بررسی می کند

ماندگاری نژادی تلاش می کند تا گره گوردی را در مرکز مطالعه نژاد و گفتمان بگشاید: سعی دارد محدودیت هایی را که سیاست بازنمایی نژادی بر روش های تفسیری و درک ما از خود نژاد اعمال می کند، از بین ببرد. Marissa K. López استدلال می کند که خواندن متون ادبی و فرهنگی Chicanx عمدتاً به دلیل روش هایی که آنها Chicanxness را نشان می دهند، تنها منطق نژادی را که ظاهراً چنین متونی قصد خنثی کردن آن را دارند، دوباره بیان می کند.

Immanence نژادی پیشنهاد می کند. متفاوت خواندن؛ به جای تمرکز بر بازنمایی، می پرسد متون شیکانکس چه می کنند، چه چیزی در جهان تولید می کنند، و به طور خاص چگونه دسترسی به تجربه غیرقابل وصف اما مادی نژاد را ایجاد می کنند. لوپز با توجه به توجه به بیماری، ناتوانی، تحقیر و تجربه حسی که در هنرهای بصری، ادبی و نمایشی شیکانکس در اواخر قرن بیستم افزایش یافته است، به بررسی چگونگی و چرایی استفاده هنرمندان از بدن در تولید فرهنگی معاصر شیکانکس می پردازد. نژادپرستی آثار نویسندگانی مانند داگوبرتو گیلب، سیسیل پیندا، و گیل کوادروس، عکاسان کن گونزالس دی و استفان روئیز، و گروه اعتراض پینیاتا را به کار می گیرد تا استدلال کند که بدن سایت منحصر به فردی برای فشار دادن ارائه می دهد. بازگشت به سیاست هویت با این کار، کتاب گفتگوهای نظری پیرامون عاطفه و پسانسان را به چالش می‌کشد و می‌پرسد که واقعاً رنگین پوستان را نویسنده و هنرمند بدانیم. لوپز فراتر از حقارت، تولید فرهنگی Chicanx را به عنوان راهی برای تقویت شبکه های ارتباطی که وابستگی ما به دنیای مادی را عمیق تر می کند، مدل می کند.

Explores the how, why, and what of contemporary Chicanx culture, including punk rock, literary fiction, photography, mass graves, and digital and experimental installation art

Racial Immanence attempts to unravel a Gordian knot at the center of the study of race and discourse: it seeks to loosen the constraints that the politics of racial representation put on interpretive methods and on our understanding of race itself. Marissa K. López argues that reading Chicanx literary and cultural texts primarily for the ways they represent Chicanxness only reinscribes the very racial logic that such texts ostensibly set out to undo.

Racial Immanence proposes to read differently; instead of focusing on representation, it asks what Chicanx texts do, what they produce in the world, and specifically how they produce access to the ineffable but material experience of race. Intrigued by the attention to disease, disability, abjection, and sense experience that she sees increasing in Chicanx visual, literary, and performing arts in the late-twentieth century, López explores how and why artists use the body in contemporary Chicanx cultural production. Racial Immanence takes up works by writers like Dagoberto Gilb, Cecile Pineda, and Gil Cuadros, the photographers Ken Gonzales Day and Stefan Ruiz, and the band Piñata Protest to argue that the body offers a unique site for pushing back against identity politics. In so doing, the book challenges theoretical conversations around affect and the post-human and asks what it means to truly consider people of color as writersand artists. Moving beyond abjection, López models Chicanx cultural production as a way of fostering networks of connection that deepen our attachments to the material world.