Psychopharmacology in British Literature and Culture, 1780–1900

این مجموعه مقالات به بررسی نحوه توصیف و بحث در مورد مواد روانگردان در متون ادبی و فرهنگی بریتانیا در اواخر قرن هجدهم و نوزدهم می پردازد. مقالات انفرادی که چندین ژانر مانند رمان، شعر، زندگی‌نامه و غیرداستانی را پوشش می‌دهند، بینش‌هایی را درباره درک قرن هجدهم و نوزدهم از اثرات مواد مخدر تریاک، الکل و بسیاری دیگر از مواد گیاهی ارائه می‌دهند. مشارکت‌کنندگان هم دانش پزشکی معاصر و هم جدید را در نظر می‌گیرند تا درک درستی از چگونگی استفاده از داروها به‌عنوان محرک، آرام‌بخش، برای لذت، مسکن‌های درد و برای اهداف دیگر را روشن کنند. فصل‌ها همچنین تازگی آزمایش‌های مواد مخدر را در گفتگو با نحوه ترکیب متون ادبی بررسی می‌کنند و اهمیت متون ادبی و فرهنگی را برای پرداختن به سؤالات اخلاقی برجسته می‌کنند.

This collection of essays examines the way psychoactive substances are described and discussed within late eighteenth- and nineteenth-century British literary and cultural texts. Covering several genres, such as novels, poetry, autobiography and non-fiction, individual essays provide insights on eighteenth- and nineteenth-century understandings of drug effects of opium, alcohol and many other plant-based substances. Contributors consider both contemporary and recent medical knowledge in order to contextualise and illuminate understandings of how drugs were utilised as stimulants, as relaxants, for pleasure, as pain relievers and for other purposes. Chapters also examine the novelty of experimentations of drugs in conversation with the way literary texts incorporate them, highlighting the importance of literary and cultural texts for addressing ethical questions.