Practical Psychiatry of Old Age

اولین ویرایش این کتاب توسط تام آری، پروفسور مراقبت از سالمندان در دانشگاه ناتینگهام پیشنهاد شد. هفت سال پس از چاپ اول این کتاب شاهد انقلابی در نحوه سازماندهی خدمات بهداشتی در بریتانیا بوده است. یکی از نویسندگان اصلی، مایک چرچ، از طریق چندین پست NHS به فعالیت مستقل در زمینه مشاوره مدیریت رفته است. کارول مارتین، مدرس روانشناسی سالمندی در بخش ما جایگزین او شده است. علاوه بر تغییرات در NHS، انفجاری در پایگاه دانش روانپزشکی دوران سالمندی رخ داده است، که اکنون چندین مجله به این موضوع اختصاص داده شده است. یک سیستم طبقه بندی تشخیصی جدید (ICD10) نیز راه اندازی شده است. در تهیه این ویرایش دوم، ما سعی کرده‌ایم به روح نسخه اول وفادار بمانیم، در حالی که دانش جدید و زمینه در حال تغییر عمل خود را در بر می‌گیرد. در سرتاسر متن ما از اصطلاحات "بیمار" و "مشتری" به جای یکدیگر استفاده کرده ایم. افرادی که ما به آنها خدمت می کنیم همان هستند که ما آنها را صدا می کنیم! ما همچنین، به طور کلی، اما همیشه به بیماران در جنس مؤنث مراجعه نکرده‌ایم، زیرا این نشان دهنده این واقعیت است که زنان بیشتر از مردان تا سنین پیری زنده می‌مانند. ما این کتاب را سفارش داده‌ایم تا ابتدا به اطلاعات اولیه و مهارت‌های مربوط به مشکلات دوران سالمندی پرداخته شود.

The first edition of this book was suggested by Tom Arie, Professor of Health Care of the Elderly at the University of Nottingham. The seven years since the first edition of this book have seen a revolution in the way that Health Services in the United Kingdom are organized. One of the original co-authors, Mike Church, has moved on through several NHS posts to independent practice in the area of management consultancy. He has been replaced by Carol Martin, a lecturer in the Psychology of Old Age in our department. In addition to the changes in the NHS there has been an explosion in the knowledge base of old age psychiatry, with several journals now devoted to the subject. A new diagnostic classificatory system (ICD10) has also been launched. In preparing this second edition, we have tried to remain true to the spirit of the first edition, whilst incorporating new knowledge and the changing context of our practice. Throughout the text we have used the terms 'patient' and 'client' interchangeably. The people we serve are the same whatever we call them! We have also, generally, but not always referred to patients in the female gender, since this reflects the fact that more women than men survive into old age. We have ordered the book so that the basic background information and skills in approaching the problems of old age are dealt with first.